Pokaz w ramach obchodów jubileuszu Stefana Gierowskiego: w maju 2025 roku artysta obchodziłby swoje 100. urodziny.
Aranżacja wystawy bazuje na koncepcji książki opracowanej jeszcze przez samego Stefana Gierowskiego dla włoskiego wydawnictwa Skira. Artysta zaproponował autorskie rozwiązanie dla części katalogowej: nie jest ono oparte na chronologicznym przeglądzie dzieł. Gierowski uporządkował swoje obrazy według tematów, którym nadał następujące tytuły: "Niebo - Linia", "Światło i barwa", "Ziemia: podziały", "Pojęcia", "Początek i koniec", "Abstrakcja". W trakcie pracy nad tą książką mawiał, że chętnie zobaczyłby kiedyś wystawę inspirowaną takim podziałem.
„Nie ma jednego sposobu na tworzenie światła w obrazie. Nie ma żadnej zasady, a światło w obrazie albo jest, albo go nie ma. Zależy od wrażliwości, czułości, talentu, lub czegoś jeszcze, co sprawia, że można złączyć wszystkie warunki jego pojawienia się i tak zestawić, żeby zaistniało.
Dla mnie długi proces odkrywania, że światło ma w sobie jakieś znaczenie, wiążące wszystkie sprawy dotyczące egzystencji i istnienia człowieka, natury i przyrody, stał się w pewnym czasie bardzo istotny. W mojej wyobraźni zaczęła się powoli i ostrożnie rodzić wtedy symbolika światła. Światło jest czymś niezwykle interesującym i nieznanym: ma zagadkową naturę. Fizycy nie wiedzą, jaka jest natura światła: raz tworzą je fale, innym razem cząstki; cała teoria kwantów, którą byłem zaciekawiony w późniejszym okresi3e, opiera się na świetle. Światło, to element budujący wszechświat. W perspektywie prostszej - w tradycjach kulturowych, począwszy od Egiptu, światło ma duże znaczenie mistyczne. Było życiodajne, choć wiadomo też było zawsze, że może zabić. Światło otaczają pojęcia i znaczenia, o których wspominam, ale to światło, z którym mamy do czynienia w malowaniu, to w moim przypadku coś, o czym, malując, nie myślimy - rodzi się ono jakby samo… Wszystko inne to właściwie intelektualne przyjemności, otaczające konkret”.
Stefan Gierowski
Fotografia u góry: Fot. Erazm Ciołek, © A. Ciołek