Tytuł wystawy jest zapożyczeniem. Nawiązuje do popularnej niegdyś książki napisanej przez mnicha benedyktyńskiego i mistrza zen Willigisa Jägera. Spodobał mi się jako metafora: obraz to fala, a doświadczenie – morze, które pamięć ludzka próbuje zamknąć w naczyniach pojęć. Malarstwo pozwala mi ponownie i na nowo się w nim zanurzyć. Formuła tej dziedziny sztuki jest niewyczerpana, ale najczęściej to język abstrakcji pozwala mi dzielić emocje bez odkrywania siebie. Wydaje się on być kodem niemal przeźroczystym, przekazującym treści bez udziału rozbudowanego namysłu.
Obrazy zgromadzone na wystawie dotykają trzech przeciążonych ideami przestrzeni: domu, kościoła i szkoły. Zajmuje mnie wyciąganie abstrakcyjnych wartości z przypisanej im estetyki. Mimowolnie tam wracając prawdopodobnie próbuję coś scalić, to skupienie ma wpływ na porządek kolorystyczny płócien. Zazwyczaj nakładają się w nich dwie perspektywy postrzegania: dziecka i osoby dorosłej. Ich mowa jest pełna alternacji, zwrotów od nadziei ku rozczarowaniu i odwrotnie. Negocjując napięcie pomiędzy jasnym dążeniem kompozycji, a materialnym oporem farby, staram się, by również odbiorca rozpoznał kulturowo mu bliski wizualny kod zdemaskowanych utopii. Umiejętne zastosowanie metody estetycznej jest warunkiem nadania przebłyskom sytuacji rysu spójności i w miarę jak obraz się domyka jedna chwila zaczyna prowadzić do następnej. Dzięki temu obraz doświadczenia ma szansę stać się żywym doświadczeniem, falą tożsamą z morzem.
Małgorzata Widomska
Małgorzata Widomska (ur. 1978) – zajmuje się malarstwem, instalacją malarską, rysunkiem i coraz częściej pisaniem. Wraz z Wojtkiem Gilewiczem, Moniką Mamzetą, Bartoszem Kokosińskim, Katarzyną Sobczuk i Agatą Groszek jest współzałożycielką kolektywu Inne Towarzystwo. Żyje i tworzy w Warszawie. Współpracuje z instytutem Edukacji Artystycznej Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie oraz z LXXV Liceum Ogólnokształcącym im. Jana III Sobieskiego. Własną praktykę twórczą opiera na przekonaniu, że obraz malarski jest polem pracy nad sensem doświadczenia źródłowego, a estetyka jest dla artysty narzędziem weryfikującym znaczenia porównywalnym do roli logiki.