„Sześć miast ucieczki” to realizacja site-specific, która ewoluuje od roku 2020, odkąd nabierająca coraz większego przyspieszenia współczesność przynosi jej nowe konteksty. Odnosi się ona do istniejących w tradycji hebrajskiej miast ucieczki, w których nieumyślny zabójca mógł znaleźć schronienie przed zemstą krewnych ofiary. Według prawa, zabitego powinien był pomścić najbliższy męski potomek rodu: Mściciel Krwi. Szczególne prawo do azylu i nietykalności w obliczu czyhającego dramatu zostało opisane w Księgach: Wyjścia, Liczb i Powtórzonego Prawa. Jak pisze artystka: „Konstrukcja całego projektu wydawała mi się dosyć jasna, zamysł był gotowy. A jednak rok 2020 zmusił mnie do zrewidowania założeń. W międzyczasie przez naszą, wydawałoby się, stabilną rzeczywistość zaczęły przetaczać się wydarzenia, wobec których moja, także ewoluująca, wypowiedź z dnia na dzień stawała się niewystarczająca. Ten proces dialogu z ciągłą zmienną zdawał się nie mieć końca. Ostatecznie uznałam, że warunki miast – azylów spełniają jedynie utopijne miasta idealne. To miejsca ucieczki przed szaleństwem świata. Zewnętrzne przestrzenie negocjacji, bo dotychczasowe się zdewaluowały. Chwilowe ojczyzny nomadów świata. Miasta wyzerowane.”
Małgorzata Kręcka-Rozenkranz od ukończenia studiów związana jest z ASP w Gdańsku. Obecnie w stopniu profesory ASP, kieruje Pracownią Podstaw Projektowania Plastycznego na Wydziale Rzeźby i Intermediów. Zajmuje się rysunkiem i rzeźbą. Prezentowała prace na wielu wystawach zbiorowych oraz indywidualnych. Sześciokrotny pobyt artystki na Haiti w latach 2011-2013 był wynikiem założenia oraz kierowania Pracownią Rzeźby Fonte d’Aluminium w Jacmel. Jej program współtworzyły Solidarite Haitienne des Artistes Plasticienes oraz L’Alliance Francaise de Jacmel. Projekt wspierał artystów z terenów dotkniętych dramatycznym w skutkach trzęsieniem ziemi w 2010 roku.
Wystawa Małgorzaty Kręckiej- Rozenkrantz to ekspozycja zorganizowana w ramach cyklu Logos–Bios, do którego zostali zaproszeni artyści rzeźbiarze analizujący i konfrontujący wątek styku kultury i natury. Przestrzeni chaosu reprezentowanego przez biologię i przestrzeni logosu, utożsamianego z uporządkowaniem, ludzką ingerencją czy wręcz symboliczną opresją.
Kuratorka: Grażyna Tomaszewska-Sobko