W najnowszych obrazach Magdaleny Laskowskiej, miasto jawi się praktycznie jako przestrzeń pozbawiona architektury. Artystka skupia się na takich lokalizacjach, jak: Ogród Saski, Pole Mokotowskie, Wilanów, Powsin czy Dolina Służewiecka. Znakiem miasta są tutaj głównie pasy chodnika dzielące gładką powierzchnię zieleni, miejskie ławki i pomniki. W obrazach tych zachwyca przede wszystkim niesamowita umiejętność patrzenia i rejestrowania najbliższego otoczenia. Nie jest to jedynie próba odzwierciedlenia zaobserwowanego pejzażu, ale też urywki z życia ludzi, którzy w tej przestrzeni miejskiej się znaleźli. Artystka ukazuje złożoność relacji człowieka, natury i miasta. Są tam niemal intymne sceny. Ludzie wypoczywają w parkach, szukając wytchnienia od charakterystycznej wielkomiejskiej betonowej zabudowy. Nie bez znaczenia są tutaj wątki autobiograficzne. Malarka od lat konsekwentnie skupia się na portretowaniu konkretnych dzielnic Warszawy, podkreślając swój osobisty stosunek do tych miejsc. I chociaż ukazuje rzeczywiste sytuacje, to malarstwo Magdaleny Laskowskiej skutecznie wymyka się ze sztywnych ram malarstwa realistycznego. Odniesień i inspiracji jest w nim znacznie więcej. Istotna jest tutaj rola światła. Charakterystyczny miękki modelunek sprawia, że sceny nabierają nieco sennego, surrealistycznego wyrazu. Na jednym z obrazów z cyklu prac ukazujących Pole Mokotowskie, ukazana na pierwszym planie dziewczynka wydaje się przybywać z innego świata. Pokryta cieniem, skontrastowana ze skąpanym w świetle planem, sprawia wrażenie sennej zjawy, która wkracza w zupełnie realną przestrzeń. Spokój, płynący z obrazów, stanowi istotną kontrę do realnej, przepełnionej hałasem i prędkością wizji miasta. Niezwykła wrażliwość pozwala artystce dostrzegać inspiracje w pozornie błahej codzienności. Natura odgrywa tutaj istotna rolę, ale jest też przecież tłem dla swobodnych działań bohaterów. Plany wzajemnie przenikają się. Wypełniony zielenią świat zewnętrzny jest w rzeczywistości zamknięty w sztucznie wykreowanej przestrzeni wewnątrz miasta. Zaobserwowane przez artystkę sceny, zostają przefiltrowane przez jej artystyczną wrażliwość. Tym sposobem Magdalenie Laskowskiej udaje się tworzyć coś więcej niż ilustrację konkretnych miejsc w Warszawie. Jest to kreacja niezwykle ciekawej, wieloletniej już opowieści o miejscach osobiście jej bliskich. Widoczne na przestrzeni lat zmiany zachodzące w jej twórczości potwierdzają tylko, że w tematyce pejzażu ma ona jeszcze wiele do (o)powiedzenia.
Kurator wystawy Paulina Świerczyńska-Brzezińska
Magdalena Laskowska w 2011 roku ukończyła studia na Wydziale Malarstwa na ASP w Warszawie. Uzyskała dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. S. Baja, a aneks z ilustracji w pracowni dr Z. Januszewskiego. Zajmuje się malarstwem i fotografią. Uczestniczka powyżej 20 wystaw zbiorowych (w tym w Niemczech) oraz 7 indywidualnych. Uczestniczka Warszawskich Targów Sztuki, oraz Targów Sztuki Affordable Art Fair w Nowym Jorku i Bridgehampton , w Hamburgu, Singapurze, Hong Kongu i w Londynie (2019-23). Prace m. in. w kolekcji Muzeum Narodowego w Gdańsku Oddział Sztuki Nowoczesnej, w kolekcji Legnickiej Galerii Sztuki, oraz w prywatnej kolekcji Prezydenta Rep. Fed. Niemiec Horsta Koehlera.
Zdjęcie powyżej: Magdalena Laskowska, Refugium (Pole Mokotowskie), 2021, akryl, 80x120 cm
Magdalena Laskowska, Figlarka III (Ogród Saski), 2022, 61x50 cm, akryl
Magdalena Laskowska, Figlarka VI - Gra pozorów (Powsin), 2023, 100x81 cm, akryl