Artyści: Marco Angelini, Piotr Hanzelewicz
Wystawa koncentruje się na roli człowieka we wszechświecie, począwszy od teorii heliocentrycznej. W centrum wszechświata znajduje się Słońce, jako gwiazda macierzysta. Jest ona nie tylko źródłem światła, ale także energii, którą człowiek próbuje zgromadzić i wykorzystać na swoją korzyść. Prace Marco Angeliniego koncentrują się na tym aspekcie, jak również: w jaki sposób technologia zmieniła naszą relację ze Słońcem. Na początku człowiek biernie otrzymywał dobrodziejstwa ze światła słonecznego, a teraz próbuje ją uchwycić, okiełznać i ponownie wykorzystać. Artysta prowadzi obserwatora w tej narracji nie tylko wewnętrznym oświetleniem prac, ale także poprzez użyte materiały, które reprezentują jego kod stylistyczny. Dzięki świadomemu i fizycznemu procesowi twórczemu, materia i przedmioty są przekształcane, po to, aby ukazać inną rzeczywistość. Przezwyciężają swoją pierwotną funkcję, głęboko zmieniając swoje znaczenie.
Drugą gwiazdą jest Księżyc. On stanowi przedmiot prac Piotra Hanzelewicza. Jak człowiek chce sztucznie uchwycić światło Słońca, tak Księżyc robi to naturalnie, świecąc przez jego odbicie. Dwie gwiazdy, powszechnie uważane za przeciwne, uzupełniają się i stanowią źródło życia. Niezapominamy w rzeczywistości o roli, jaką Księżyc odegrał i nadal odgrywa dla naszego istnienia na Ziemi. Dlatego nie tylko Słońce, ale także Księżyc należy celebrować za jego funkcję życiową. Sztuka staje się narzędziem życia w relacji między podmiotem a przedmiotem, między człowiekiem a niebem, gdzie jest przed nami podmiot, a drugi jest przedmiotem i na odwrót. Piotr Hanzelewicz w przejrzystym i eleganckim języku opowiada o Księżycu i jego fazach, dając nam poczucie nieokreśloności, w szczególności dzięki jego delikatności, nieprzejrzystości i
przezroczystości, które przypominają niejasność typową dla światła księżyca.
Kurator: Giusy Emiliano
Tłumaczenie : Jan Kozaczuk