Wystawa Longina Pinkowskiego przygotowana przez Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu dokumentuje wieloletnią twórczość artysty i jest kolejnym elementem projektu przypominającego i podkreślającego znaczenie radomskiej Grupy M-5 w lokalnym oraz ogólnopolskim ruchu plastycznym.
Wydawnictwo i ekspozycja przybliżają, choć nie wyczerpują w pełni, spektrum zainteresowań Longina Pinkowskiego, niemiej jednak z zespołu zgromadzonych dzieł wyłania się charakterystyczny i reprezentatywny obraz jego działalności. Longin Pinkowski jest wychowankiem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku, kreatywnym kontynuatorem tradycji łączącej konwencję kolorystyczną szkoły sopockiej z rozwiązaniami bliskimi założeniom romantyzmu i poetyki nadrealistycznej. Jego twórczość jest odzwierciedleniem temperamentu i sposobu rozumienia otaczającego świata, materializacją emocji i osobistą transmisją „pejzażu wewnętrznego”. Na przestrzeni wielu lat pracy, wytworzył własny, indywidualny język formalny, łączący poszukiwania w zakresie koloru z charakterystycznym ekspresyjnym gestem.
W 2009 roku, w starej siedzibie Elektrowni, miała miejsce wystawa zatytułowana „M-5 razem i osobno”. Konfrontacja dawnych i współczesnych realizacji Leszka Kwiatkowskiego, Krzysztofa Mańczyńskiego, Aleksandra Olszewskiego i Longina Pinkowskiego, przypominała charakterystyczne cechy, zmiany i progresję w sztuce przedstawicieli grupy. Późniejsze wystawy indywidualne: Leszka Kwiatkowskiego (2011) i Aleksandra Olszewskiego (2012) w zastępczej siedzibie instytucji przy ul. Władysława Domagalskiego (obecnie Tadeusza Mazowieckiego), Krzysztofa Mańczyńskiego (2018) zrealizowana w przestrzeni odnowionego i rozbudowanego gmachu przy ul. Mikołaja Kopernika, wreszcie obecna ekspozycja Longina Pinkowskiego, sprawiły, że historia grupy na stałe wpisała się w historię oraz czas przemian radomskiego Centrum. Udział czterech artystów w zbiorowym projekcie „Format maksymalny A4” (2014) podkreślił ich pozycję, uznanie i rolę w środowisku.
Przeszło pół wieku aktywności artystycznej Longina Pinkowskiego materializuje się w ponad trzydziestu wystawach indywidualnych, w około stu pięćdziesięciu wystawach zbiorowych na terenie Polski, a także poza jej granicami, to wyróżnienia i nagrody w konkursach sztuki w Warszawie, Łodzi, Bielsku-Białej, Bydgoszczy, Kielcach, Katowicach, Wałbrzychu i Radomiu, dziesiątki realizacji obecnych we wnętrzach prywatnych domów i w kolekcjach państwowych. Należy też pamiętać o jego pracy pedagogicznej, w trakcie której przygotowywał do uczestnictwa w sztuce setki młodych adeptów.
Być może uczczenie 55-lecia pracy twórczej nie spełnia warunków okrągłej rocznicy, jednak w przypadku artysty od dekad związanego z formacją, w której nazwie uczestniczy cyfra „5” nawiązująca do jej pięciu założeń programowych, wydaje się to wysoce uzasadnione.
Longin Pinkowski (ur. 1940, Osiek nad Notecią) – uczęszczał do Liceum Plastycznego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. W latach 1961–1967 studiował malarstwo w PWSSP najpierw w Stanisława Teisseyre’a, dyplom uzyskał w pracowni Jacka Żuławskiego. Pracował w Spółdzielni Pracy Rzemiosła Ludowego i Artystycznego w Iłży (lata 70.), jako instruktor w Wojewódzkim Domu Kultury w Radomiu (lata 80., opiekował się twórcami nieprofesjonalnymi, organizował ich wystawy). W latach 90. zaczął pracować jako pedagog w dwóch szkołach plastycznych, w Szkole Plastycznej I stopnia im. Jacka Malczewskiego i w Liceum Plastycznym, gdzie uczył rysunku i malarstwa do r. 2005. Uprawia malarstwo. Czasem jego największej aktywności twórczej były lata 70. i 80., uczestniczył w wielu wystawach regionalnych, ogólnopolskich, również międzynarodowych za granicą, otrzymywał nagrody i wyróżnienia. W październiku 1977 roku wraz z Leszkiem Kwiatkowskim, Krzysztofem Mańczyńskim, Aleksandrem Olszewskim założył Grupę M-5 – najważniejszą grupę artystyczną w historii radomskiej plastyki.
Kurator wystawy: Mariusz Jończy