Aleksandra Cieślikowska, Ewa Drankowska, Bartek Rogula, Dominika Rząsa – czterech artystów, cztery indywidualności. Wystawa stanowi połączenie najnowszych wątków, które podczas lat nauki narodziły się, ukształtowały i utwierdziły w twórczości malarzy. Świeżość i progres ujawnia się w pracach wszystkich z wymienionych twórców, zarówno w warstwie formalnej jak i teoretycznej. Pojawiają się wspólne wątki techniczne, w których zauważyć można nowoczesne formy, stanowiące jednak cenną transpozycję motywów twórczości Davida Hockney’a, Andy Warhola, Pieta Mondriana, czy reinterpretacje twórczości projektowo-architektonicznej Bauhausu.
Artyści wpisują się w różnorodne rejony refleksji nad otaczającą rzeczywistością, stąd poza tradycyjnym portretem i pejzażem, pojawiają się w repertuarze ich działań twórczych nawiązania do tematów bieżących czy wnikających w sferę emocjonalną. Pomimo braku zbyt wielu zbieżności w sztuce powstającej przy udziale wymienionych malarzy, istotne jest podkreślenie, że w swojej odrębności łączy ich cenna różnorodność. W twórczości artystów ujawnia się dyferencjacja, wyróżniająca dzieła każdego z wymienionych malarzy, na innych płaszczyznach. Różnice charakterów twórczych, rozbieżność stylu i indywidualność stanowią ważne wyznaczniki do zestawienia obrazów jakże różnych, ale i korelujących ze sobą na tle tradycyjnych już wzorców sztuki.
Kurator wystawy: Marta Nokielska
Aleksandra Cieślikowska
Proces edukacji na wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta rozwija w twórczości Aleksandry zrozumienie sztuki i odnalezienie indywidualnej drogi malarskiej. Artystka tworzy obrazy, kolarze i rysunki zawierające w sobie fuzję realizmu i abstrakcji. W jej twórczości zaobserwować można pewnego rodzaju zagadkowość sprzyjającą odnajdywaniu osobistych interpretacji dzieł. Jak przyznaje artystka ,,Malarstwo to moja podróż w nieznane zakamarki świata, w którym każdy z nas istnieje’’. Indywidualność podejścia do obrazu pozwala w odniesieniu do jej twórczości na wydobycie emocji per se. Wrażliwość malarska kreuje tutaj obrazy przedstawiając fizycznie realne postaci w geometrycznym, nieoczywistym świecie.
Ewa Drankowska
Obecnie, będąc studentką drugiego stopnia na kierunku Malarstwo na wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta, od kilku lat realizuje marzenie o studiach artystycznych. W twórczości Ewy dominuje aspekt poszukiwania, zgłębiania siebie i odkrywania własnych emocji. Przeważnie posługuje się techniką akrylową i olejną, niemniej, sporą część jej prac stanowią także rysunki tuszem, w których szczególnym zamiłowaniem darzy ona różnorodność metod twórczych takich jak możliwość stosowania nieoczywistych narzędzi. Ewa zajmuje się również fotografią, ceramiką i tworzeniem obiektów ready-made. Z inspiracji artystki warto wymienić zainteresowanie relacją człowieka z naturą, problemami społecznymi i szeroko pojętą kondycją współczesnego człowieka.
Dominika Rząsa
Dominika we Wrocławiu mieszka od ponad dziesięciu lat. Swoją drogę edukacyjną na Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta podjęła w roku 2018, rozpoczynając studia na wydziale Malarstwa. Punktem wyjścia w jej twórczości stał się autoportret. Artystka zamiłowaniem darzy grę kolorów, oraz motywy autoanalityczne, dzięki czemu w swoim malarstwie poprzez barwę kładzie nacisk na obserwację emocji. Ważnymi dla niej są eksploracja swojej osobowości i nastrojów dokonywane za pomocą kalibracji kolorystycznej kontrastowych i przeciwstawnych barw. Dominika maluje spontanicznie, na płótnach o różnych formatach. Swoje skupienie zazwyczaj ukierunkowuje na uchwycenie mimiki twarzy i spojrzenia, mniej zagłębiając się w naturalne podobieństwa wizualne.
Bartek Rogula
Student Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Rysownik i malarz. Dotychczasowa twórczość Bartka charakteryzuje się eksperymentowaniem ze środkami wyrazu i poszukiwaniem własnej drogi artystycznej. W jego repertuarze znaleźć można modyfikowane formalnie pejzaże, malarstwo portretowe oraz przedstawienia o charakterystyce abstrakcyjnej. Dziś, wobec zakończonego etapu studiów malarskich, jego sztuka zaczęła się skupiać wokół głębszych interpretacji artystycznych. Przemiana jego twórczości opiera się o wydobywanie dojrzalszych interpretacji i wnioskowania z obserwacji rzeczywistości, a także z lepszego poznania możliwości malarskich. Obecnie, Bartek skupił się na cyklu ‘’Stany napięć’’, stanowiącym świadome przełamanie konwencji ówcześnie tworzonych obrazów. Malarz zaczyna dziś myśleć o swojej twórczości w szerszej perspektywie kierując się emocją, bezpośrednim kontaktem z widzem, dialogiem.