Wystawa Let’s Talk About Modernity. 24H Extended jest efektem współpracy Fundacji im. Tadeusza i Krupa Gallery ze strony polskiej, z nowym centrum artystycznym we Lwowie – Jam Factory Art Center. Wystawa należy do serii “24 H”, które zostało zapoczątkowana trzy lata temu przez Krupa Gallery. Pierwsza wystawa miała miejsce w 2017 roku w Warszawie, kolejne odbyły się we Wrocławiu, Norymberdze, Gdańsku, Lublinie i Poznaniu.
Podstawowe założenie wystawy opiera się na krótkich działaniach artystycznych, które są umiejscowione w nieoczywistych przestrzeniach do pokazywania sztuki. Wiele miejsc objętych wystawą było jeszcze przed ich transformacją, inne zaś właśnie zostały oddane do użytkowania. Wszystkie wystawy miały wyjść poza koncept tradycyjnej formy wystawienniczej prezentowanej w galeriach i muzeach; pokazywane obiekty konfrontowały się z przestrzenią, często niecodzienną do prezentacji sztuki, otwierając nowe możliwości interpretacji prac. Kolejnym istotnym aspektem wydarzeń z serii 24H jest relacja między miastami – pomiędzy tym, w którym organizowana jest wystawa i innym miastem. Z uwagi na bardzo ekscytującą scenę artystyczną wybór padł na Berlin. Dla wielu artystów była to niezwykła okazja, aby zaprezentować swoje prace w nowym kontekście, w nowym miejscu i w towarzystwie nieznanych im zazwyczaj artystów.
Wystawa Let’s Talk About Modernity została zaprojektowana według tego samego klucza. Obywa się w starej industrialnej przestrzeni Fabryki Dżemu, dosłownie na moment przed jej całkowitą przebudową i reorganizacją w centrum kultury i sztuki. Zaproszeni artyści pochodzą oczywiście ze Lwowa, a także z Berlina, Wrocławia i Warszawy. Dla wielu zagranicznych artystów będzie to pierwsze doświadczenie wystawiennicza na Ukrainie.
ARTYŚCI
Anna Baumgart (PL)
Yuryi Biley Юрій Білей (UA/PL)
Jenny Brockmann (DE)
Luke Jaszcz (PL)
Karol Komorowski (PL)
Karina Marusińska (PL)
Jos McKain (USA/DE)
Open GroupВідкрита група (UA)
Oleg Perkovsky Олег Перковський (UA)
Yurij Savter Юрій Савтер (UA)
Maya Schweizer and Clemens von Wedemeyer (FR/DE)
Kama Sokolnicka (PL)
Elena Subach and Viacheslav Poliakov (UA)
KURATORZY
Antoni Burzyński, Paulina Olszewska
Wystawa Let’s Talk About Modernity odnosi się do modernizmu w Europie, a zwłaszcza jego źródeł na początku XX wieku. Ostatnie trzy lata to okres wzmożonego zainteresowania awangardą i modernizmem w Europie ze względu na obchodzone stulecie wielu rewolucyjnych ruchów. Rok 1917 uważany jest za początek polskiej awangardy. W 1918 Kazimierz Malewicz ukończył swój obraz „Kompozycja suprematyczna. Biały kwadrat na białym tle”, który skupiał idee suprematyczne w najczystszej postaci i w najwyższej formie. W 1918 Walter Gropious otworzył Bauhaus, innowacyjną szkołę sztuki i rzemiosła, w której nauczano w sposób dzisiaj określany mianem holistycznego. Nie chodziło tylko o doskonalenia manualnych umiejętności, ale przede wszystkim o nową perspektywę patrzenia na sztukę, społeczeństwo i świat powojenny. Rocznice tych wydarzeń były doskonałym momentem, aby zastanowić się nad dziedzictwem awangardy i modernizmu i zbadaniu, jak odnoszą się do niego współcześni artyści.
Historia lwowskiej awangardy daje wystawie ciekawą podstawę i skupia narrację na tej części europejskiej historii, która zazwyczaj pozostaje niedopowiedziana. Historia grupy ‘artes’ i lwowskich przedstawicieli awangardy wśród artystów nie jest powszechnie znana na Ukrainie. Grupa została stworzona we Lwowie w 1929 roku, a źródłem artystycznych inspiracji były studia u Fernanda Legera w Paryżu na Akademii Moderne. Stowarzyszenie obejmowało lwowskich Polaków, Żydów i Ukraińców, których działania powiązane były z europejskimi centrami sztuki. Członkami grupy byli Jerzy Janisz, Ludwik Lille, Roman i Margit Selsky (jedyni, którzy pozostali we Lwowie po zakończeniu drugiej wojny światowej), Henryk Streng, Aleksander Krzywobłocki, Tadeusz Wojciechowski i inni. Historia grupy ‘artes’ jest teraz wspólną spuścizną Polski i Ukrainy.
-----
Wszyscy artyści zaproszeni do udziału w wystawie prezentują różne podejście do modernistycznego dziedzictwa, które stanowi punkt wyjścia dla ich działań ale prace odnoszą się do różnych kierunków, które obrali badając modernizm – do jego tematyki, języka czy sposobu działania. Prezentowane prace artystów polskich, ukraińskich i związanych z Berlinem skupiają się na dwóch aspektach rozumienia idei awangardy i modernizmu dzisiaj. Pierwsze w sposób bezpośredni odnoszą się do dziedzictwa lub do mitu awangardy i modernizmu, a inne wykorzystują te idea jako nadrzędne konceptualne podejście i środek do intepretowania współczesności.
Ten temat jest ważną częścią pokazu – artystyczna ocena współczesności rozpoczęła niejako modernistyczną rewolucję i eksperymenty podjęte przez artystów w tamtym czasie. Prace artystów prezentowanych na wystawie wyraźnie inspirują się codziennością, ale wyniki ich obserwacji są mniej optymistyczne. Jeden z modernistycznych postulatów to międzynarodowy, wspólny język komunikacji, który chyba rzeczywiście stał się faktem, jak wynika z prac różnych artystów. Żyjemy we wczesnym okresie postępującej cyfryzacji. Tak jak modernistyczni artyści toczyli rozważania związane z możliwościami i rezultatami fotografii czy kinematografii, tak artyści prezentowani na wystawie prezentują różne podejście do cyfrowej rzeczywistości – od krytycznego podejścia do post-fotografii do zabawnego wykorzystania video przez rosnące pokolenie milenialsów i nostalgii za błędami i całej poetyki z tym związanej. Tak jak kino, złowieszczo okrzyknięte najważniejszą ze sztuk, które podbiło XX wiek, tak stulecie później to sieć i media cyfrowe zdają się kreować nadchodzącą przyszłość.