Doświadczanie, powolne, uważne. Czuć napieranie ścian, wilgoć i zapachy, których nie ma na powierzchni. To wielozmysłowe drążenie. Wchodzenie w głąb. Jaskinia jest pierwotnym azylem, międzygatunkowym domem, w którym można poczuć się dobrze, czasem rezygnując z dwunożności na rzecz czterech łap. Rytm dobowy jest zapisany w nas, ale tutaj nie wspiera go wędrówka słońca. Bycie w jaskini to stan pomiędzy bajkowym krajobrazem dzieciństwa, a archetypiczną legendą. Można się tu ukryć, jednocześnie szukając pierwotnych sensów. Oswajając lęki, przekazane przez przodków.
Przestrzeń i lekkość stanowią o ekspozycji w przestrzeni galerii. Bajka jest próbą przeniesienia doświadczenia jaskini, jej gabarytów, jej zapachów. Ale to tylko ślad. Olfaktoryczna prowokacja, by ruszyć w samodzielną drogę odkrywania właściwego miejsca. Galeria jest dla wielu nierozpoznanym punktem na mapie miasta. Czasem obcym, niedostępnym. Podobnie jaskinia, ukryta na miejskich obrzeżach. Zapraszamy do odkrycia fizyczności jednego miejsca – jaskini, poprzez fizyczność drugiego – galerii. Dotkniemy ziemi i trawy. Tego co mokre, i tego, co suche. Za narzędzie niech posłuży własne ciało.
Krzysztof Maniak (ur. 1990) – jego praktyka artystyczna opiera się na działaniach w krajobrazie. Jego prace to najczęściej dyskretne, proste gesty i interakcje z przyrodą, takie jak gładzenie mchu, kory, śniegu, wchodzenie na drzewa, poszukiwanie odległości pomiędzy dwoma drzewami odpowiadającej długości jego ciała. Artysta tworzy podczas wędrówek po lasach, łąkach i wzgórzach w Tuchowie, gdzie mieszka. Miejsca te są zarówno tłem dla jego działań, jak i materiałem tymczasowych instalacji oraz źródłem rekwizytów używanych w performansach. Absolwent Wydziału Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, od czasu obrony doktoratu w 2018 roku związany z Katedrą Zjawisk Sztuki Intermediów na tej uczelni (obecnie prodziekan Wydziału Intermediów). Laureat m.in. 14. edycji konkursu Artystyczna Podróż Hestii, Grand Prix V Salonu Wiosennego zorganizowanego przez BWA w Tarnowie oraz X edycji Spojrzeń konkursu organizowanego przez Zachętę – Narodową Galerię Sztuki. Jego prace można było zobaczyć m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, galerii SALT Ulus w Ankarze, w BWA w Katowicach, BWA w Tarnowie, Galerii Bielskiej BWA, Galerii Biała w Lublinie, Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK czy w ramach Kongresu Postartystycznego w Sokołowsku.
Mikołaj Szpaczyński (ur. 1989) – absolwent malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach (2017), obecnie doktorant na Wydziale Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Zajmuje się filmem, rzeźbą i działaniami w przestrzeni. Podstawowym tematem jego twórczości jest wędrówka i wykraczanie poza utarte ścieżki. Dąży do syntezy ciała z bezpośrednio doświadczanym krajobrazem oraz poszukuje perspektywy pozaludzkiej. Laureat wyróżnień w konkursie Młode Wilki 2016, oraz w 13 Konkursie Gepperta (2020). Autor wystaw indywidualnych: Uziemienie w galerii Szarej w Katowicach (2017), Na końcu spojrzenia w Miejscu Projektów Zachęty w Warszawie (2019), Bez ustanku w Trafostacji Sztuki w Szczecinie (2019) oraz Ciąg Dalszy w BWA w Katowicach (2021).
Kuratorki wystawy: Karolina Pikosz, Agnieszka Gorzaniak