Krzysztof Ludwin urodzony w Krakowie, architekt i artysta malarz, w 1987 roku ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej oraz w latach 1987-1988 na wydziale Form Przemysłowych Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Wystawiał swoje prace od 1983 roku, w Kopenhadze, Londynie, we Francji regularnie od 1989 roku aż do 2021, w Brukseli (2005), w Seulu (2006). Oczywiście jako rodowity krakowianin organizował wielokrotnie swoje wystawy w Krakowie w latach 1985-2020.
Ludwin jest wybitnym mistrzem akwareli – sztuki malarstwa wodnego, narodzonej w Anglii sławnej „water painting”, która stała się ich narodową specjalnością, powodem do dumy, przedmiotem nauczania w Królewskiej Akademii Akwareli. Tam działali wybitni przedstawiciele tej techniki malarskiej: Paul Sandby (1731-1809), Thomas Girtin (1731-1809) , J.R. Cozens (1752-1797) czy wreszcie J.M.W Turner i niemniej sławny John Constable (1776-1837). W Polsce wybitnym przedstawicielem techniki akwarelowej był Piotr Michałowski, którego prace sprzedawane we Francji dorównywały cenami samemu mistrzowi Delacroix!
Akwarela to bardzo trudna technika malarska. Niezwykle bogata w możliwości płynące z jej największej zalety: transparentności farb nie kryjących podobrazia, niezależnie od jego rodzaju: jedwabiu, płótna i wreszcie mnogości papierów akwarelowych, gładkich, fakturalnych - szorstkich, białych, kremowych, z widocznym i niewidocznym włóknem bawełnianym. Technikę malowania akwarelami można wzbogacić różnymi środkami formalnymi: ziarenkami piasku lub soli rzucanymi na mokry papier, płynem maskującym, zdrapywaniem farby, wypłukiwaniem farby pędzlem lub, jak to czynił Emil Nolde – pozwalając padać na akwarelę w trakcie malowania kroplom deszczu, płatkom śniegu lub używając piórka i tuszu do podkreślenia architektury. Szczególnie urzekły mnie akwarele Krzysztofa Ludwina sławiące piękno Krakowa, nie tylko sztandarowych zabytków, ale także zapomnianych zaułków starego Kazimierza i co ważne, poetycko przez Ludwina opisane. Dużym zaskoczeniem dla mnie są jego oleje na płótnie, z których bije ogromna ekspresja i feeria barw – nazwałem to koloryzmem ekspresyjnym, ale ocenę pozostawiam zwiedzającym wystawę obrazów Krzysztofa Ludwina w Pałacu Sztuki w Krakowie, we wrześniu 2022 roku.
Zbigniew Kazimierz Witek
Prezes TPSP w Krakowie
Krzysztof Ludwin – urodził się w 1962 w Krakowie – polski malarz, akwarelista, architekt oraz wykładowca akademicki (dr inż. arch. prof. PK).
W latach 1981–1987 studiował architekturę na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, a następnie, w latach 1987–1988 na Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Form Przemysłowych. W latach 1995–2006 był asystentem naukowo-dydaktycznym na Politechnice Krakowskiej w Katedrze Rysunku, Malarstwa i Rzeźby.
Przez rok (2004–2005) nauczał także rysunku odręcznego na Wydziale Form Przemysłowych krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 2006 roku Krzysztof Ludwin uzyskał tytuł doktora, broniąc swojej pracy zatytułowanej „Szkice architektoniczne w technikach akwarelowych. Historia i współczesność”.
W latach 2006–2017 prowadził zajęcia z projektowania architektonicznego w Instytucie Projektowania Architektonicznego na Wydziale Architektury PK. W latach 2018-2022 prowadził zajęcia dydaktyczne w Katedrze Rysunku Malarstwa i Rzeźby na stanowisku profesora uczelni.
W 2002 roku artysta wydał album „Kraków w akwarelach” z serii „Świat w akwareli”. Nakładem PWN wydano jego podręcznik „Nauka malowania akwarelą” z cyklu „Park edukacja” (Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa – Bielsko Biała, 2011). W roku 2012 Krzysztof Ludwin za tę publikację otrzymał Nagrodę Rektora (indywidualna II stopnia za osiągnięcia dydaktyczne).
Zajmuje się malarstwem sztalugowym, głównie akwarelą. Wypracował sobie własny styl, który nazywa „nerwowym ekspresjonizmem”. W jego malarstwie prawie nigdy nie brakuje elementów architektury. Krzysztof Ludwin jest wiceprezesem Stowarzyszenia Akwarelistów Polskich. Należy do Związku Polskich Artystów Plastyków oraz do Stowarzyszenia Architektów Polskich.