Tytuł „Krosna i Alchemia” nawiązuje do dwóch najważniejszych elementów twórczości Krystyny Wojtyny-Drouet – tkania metodą grzebyczkową oraz tradycyjnego rzemieślniczego procesu farbowania żywej wełny owczej w roślinnych barwnikach. Na wystawie zaprezentowane zostaną tkaniny użytkowe stworzone w latach 50. i 60. oraz gobeliny reprezentujące różne etapy twórczości artystki, od przedstawień figuratywnych („Anna” z 1964 r.) przez wielkoformatowe tkaniny tworzone na międzynarodowe wystawy („Kwitnące wzgórza” nagrodzone w Erfurcie w 1978 r.) po prace współczesne („Fundusze inwestycyjne” z 2009r.) w tym najnowsze, dopiero co zdjęte z warsztatu („Mimo wszystko” luty 2021). Dla podkreślenia roli rzemiosła farbiarskiego w procesie artystycznym przedstawione zostały stosowane przez Krystynę Wojtynę-Drouet receptury barwierskie bazujące na wiedzy prof. Wandy Szczepanowskiej.
Dopełnieniem dającej tytuł wystawie części tkackiej są obrazy i rysunki. Prócz portretów i martwych natur, których malowaniem Krystyna Wojtyna-Drouet zajmuje się od lat 50 tych, na wystawie znalazły się także prace nowsze, m.in. obrazy abstrakcyjne, ilustrujące wiersze własnego autorstwa oraz tworzone od lat 90. humorystyczne rysunki i karykatury. Eklektyzm wystawy jest odzwierciedleniem zainteresowań artystki, dla której od ponad 70 lat proces tworzenia pozostaje ekscytującą zabawą.
Krystyna Wojtyna-Drouet urodziła się 4 stycznia 1926 roku w Warszawie. Studiowała na warszawskiej ASP, na Wydziale Malarstwa w pracowni prof. Marka Włodarskiego oraz w Katedrze Tkaniny, w pracowniach prof. Eleonory Plutyńskiej (tkactwo ręczne) i prof. Mieczysława Szymańskiego (gobelin). Dyplom uzyskała w roku 1953.
Brała udział w I, IV i V edycji Międzynarodowego Biennale Tkaniny w Lozannie (1962, 1969, 1971), w Międzynarodowym Triennale Tkaniny w Łodzi (1975) oraz w Międzynarodowym Quadriennale Sztuki Dekoracyjnej w Erfurcie (1978). Uczestniczyła w około 300 wystawach, krajowych i zagranicznych: m.in. we Francji, Norwegii, Danii, Kanadzie, USA, Argentynie, Urugwaju i Egipcie. Jest laureatką wielu nagród, w tym: nagrody Ministra Kultury i Sztuki (1963) nagrody Internationales Kunsthandwerk w Stuttgarcie w (1966), czy nagrody Międzynarodowego Festiwalu Sztuki „Struktury Powiązań” (2010).
Jej gobeliny znajdują się m.in. w Muzeum Narodowym i Muzeum Polin w Warszawie, Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum Rzemiosła w Krośnie, Muzeum Regionalnym Ziemi Limanowskiej w Limanowej, Musées d’Angers we Francji, Muzeum Fransa Halsa w Holandii, Philadelphia Museum of Art i Hurschler Collection of Contemporary Tapestry w Stanach Zjednoczonych a także w kolekcjach prywatnych.
Krystyna Wojtyna-Drouet jako jedna z pierwszych, już pod koniec lat 50. stosowała włókno sizalowe i rafię, które łączyła z wełną dla podkreślenia faktury tkaniny. Z czasem zaczęła wplatać w gobeliny elementy metalowe i ceramiczne. Od lat 60. eksperymentowała z kształtem tkaniny. Gobeliny Krystyny Wojtyny-Drouet powstają bez szczegółowego projektu, w oparciu zaledwie o szkic kompozycji. Cechą charakterystyczną prac artystki jest stosowanie żywej wełny, samodzielnie farbowanej w indygo, krapie, żółtym drzewie i innych barwnikach roślinnych. Uzyskane barwne włókna są dla artystki inspiracją, punktem wyjścia do pracy z kolorem i stanowią element wspólny wszystkich tworzonych przez nią tkanin.
Teksty: Magdaleny Pałyski – kuratorka wystawy