Krystyna Orzech. Pastwiska

Urodziła się w Łosicach. W 1987 roku uzyskała dyplom z medalem ASP w pracowni prof. Stefana Borzęckiego na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Tytuł profesora zwyczajnego otrzymała w 2021 roku. Nieprzerwanie od roku 1987 pozostaje pracownikiem naukowodydaktycznym na macierzystej uczelni. Artystka realizuje rzeźby, instalacje i projekty interdyscyplinarne. Ma na swoim koncie wiele wystaw indywidualnych. Brała udział w licznych wystawach zbiorowych i konkursach architektoniczno-rzeźbiarskich.
W twórczości porusza problematykę egzystencjalną, a także kwestie społeczne dotyczące konsumpcyjnego stosunku człowieka wobec natury i zwierząt, kładąc szczególny nacisk na relacje formy i treści dzieła. Jako pedagog i jako artysta, za słowami Św. Jana Pawła II: „Umiejcie zatem wychowywać i kształtować współczesną młodzież dla inteligencji i rozumu [...] do człowieka całkowitego, to znaczy w pełni jego wymiarów, w których skupiają się i zlewają wiedza i twórczość, analiza i wyobraźnia, […] kontemplacja, wychowanie moralne […].” zobowiązuje się do niepozostawania obojętną na kondycję człowieka w obecnej rzeczywistości.

Niniejsza wystawa jest interdyscyplinarnym projektem edukacyjnym autorstwa prof. Krystyny Orzech, łączącym w sobie wypowiedź artystyczną i cykle wykładów prelegentów zaangażowanych naukowo i społecznie. Ekspozycja zawiera dzieła premierowe realizowane w latach 2019- 2024. Założeniem Projektu jest zwrócenie uwagi na ważne problemy społeczne, wskazanie ich, uwrażliwienie i edukację w tym zakresie. Propozycja obecna ma za zadanie zwiększenie wiedzy społeczeństwa na temat niekorzystnie zmieniającego się krajobrazu środowiska naturalnego. Zmiany te generują wiele zagrożeń dla życia na ziemi, a powodowane są przez działania ludzkie. Założeniem wystawy jest zwrócenie uwagi na działalność człowieka, która doprowadza do szeroko pojętej degradacji. Ma ona także przybliżyć nam wyzwania teraźniejszości. Poszerzyć wyobrażenia o przyszłości Ziemi i pozwolić na tworzenie nowych scenariuszy zmian w środowisku naturalnym. Pobudzenie wyobraźni i uświadamianie ma aktywizować społeczności lokalne, wspierać współpracę ze środowiskiem naukowym i w konsekwencji prowadzić do budowy zrównoważonego rozwoju bezpiecznego dla życia, natury, człowieka.