Jak możemy ponownie wykorzystać tony plastikowych odpadów rolniczych i stworzyć materiał, który mógłby wzbogacić estetykę wsi? Foil&Soil Miszmasz łączy materiałoznawstwo i sztukę, tworząc unikalny, lokalnie pozyskiwany materiał. Być człowiekiem oznacza być folią i glebą obecnych czasów.
Przemysł szklarniowy obejmuje około 405 000 hektarów gruntów w całej UE i wykazuje stałą tendencję wzrostową. Duża część tego rodzaju rolnictwa opiera się na intensywnym i energochłonnym rolnictwie z wykorzystaniem powszechnego tworzywa sztucznego - polietylenu małej gęstości (LDPE), który jest stosowany w postaci folii pokrywających szklarnie. Niestety, aby zmaksymalizować produkcję rolną, folie są importowane i wymieniane niemal co roku, co powoduje wzrost ilości odpadów piętrzących się na polskich wsiach. Koncepcja duetu, tworzonego przez Magdalenę Górecką i Magdalenę Skowyrę, wykorzystuje przedstawione wyzwanie i ma ogromny potencjał, aby stać się materiałem przynoszącym zmiany zarówno lokalnie, jak i globalnie.
Foil&Soil Mishmash (/ˈmɪʃmæʃ/), zdezorientowana mieszanka różnych rzeczy, stylów itp. to innowacyjny, post-plastikowy konglomerat wytwarzany z upcyclingu odpadów z folii LDPE, gleby i innych odpadów rolnych, zebranych w podkarpackiej wiosce, znajdującej się obok rodzinnego miasta projektantek. Koncepcja ma na celu znalezienie sposobów na nadanie znaczenia i podziwu odpadom rolnym, a także przywrócenie drugiego życia zapomnianym wioskom. Foil&Soil Mishmash jest zarówno powtarzalny pod względem składu chemicznego i funkcjonalności, jak i wyjątkowy pod względem estetyki.
Pierwszym projektem jest ogólnodostępna przestrzeń do siedzenia, dająca odpoczynek mieszkańcom wsi, wyprodukowana lokalnie z ich rolnych i plastikowych odpadów. Pomysł służy nie tylko jako fizyczny mebel, ale także jako symboliczne przypomnienie, jak wiele wieś ma do zaoferowania.