Konstanty Mackiewicz urodził się 2.11.1894 r. w Małorycie k. Brześcia, zmarł w Łodzi 30.11.1985 r. Studiował w Szkołach Artystycznych w Odessie w latach 1913-14 i Penzie 1914-19, następnie edukację artystyczną uzupełniał w pracowni W. Kandinsky`ego w moskiewskiej Wyższej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury. W latach 1919-21 pracował jako wykładowca w Szkole Rzemiosł Artystycznych w Jekaterynburgu. Do Polski przyjechał w 1922 r., najpierw do Lwowa, gdzie pracował jako scenograf Opery Miejskiej i Warszawy (1924-25), a w 1926 r. przeprowadził się do Łodzi, gdzie osiadł na stałe. W latach 1926-39 tworzył scenografie dla Teatru Miejskiego, ale przede wszystkim malował i uczestniczył w wystawach ZZPAP, IPS-u, warszawskiego TZSP oraz ekspozycjach międzynarodowych, m.in. w Brukseli (1933), Paryżu (1937) i Nowym Jorku (1939). Należał także do ugrupowań artystycznych „Rytm” i „Start”. W okresie powojennym zajmował się przede wszystkim malarstwem sztalugowym i nadal wiele wystawiał. Uczestniczył w blisko dwustu wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju i za granicą, m.in. w Brukseli (1933,1962), Pradze (1951), Londynie (1960, 1975). Brał udział w ekspozycjach międzynarodowych „Arts et Techniques” w Paryżu (1937, dwa złote medale), Wystawie Światowej w Nowym Jorku w 1939 r. (wyróżnienie honorowe), Międzynarodowej Wystawie Sztuki Współczesnej UNESCO w Paryżu w 1946 r., IV Salonie Bosio, Monte Carlo (1963, Grand Prix) oraz I Biennale der Osteelander w Rostocku (1965).
Twórczość malarską Mackiewicza charakteryzuje duża różnorodność konwencji artystycznych - odnaleźć w niej można wpływy kubizmu, futuryzmu, konstruktywizmu, ekspresjonizmu i impresjonizmu. W pierwszym okresie ulegał wpływom postkubistycznym, malował wyimaginowane konstrukcje techniczne, zgeometryzowane fragmenty maszyn, będące wyrazem fascynacji stechnicyzowanym światem, później przyswoił zasady koloryzmu. Znany dziś głównie z dekoracyjnych pejzaży i martwych natur malowanych w konwencji koloryzmu, Mackiewicz był też autorem abstrakcyjnych kompozycji kolażowych. Od 1927 tworzył cykl „Katedr” utrzymany w manierze impresjonistycznej. W latach 1950-70. powstały też cykle „Miasto” i „Tu byli ludzie”, w których ukazał odhumanizowany świat zdominowany przez maszyny prowadzące do zagłady ludzkości zawierzającej technicznym osiągnięciom.
Prace Konstantego Mackiewicza znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Szczecinie, Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy oraz w wielu kolekcjach prywatnych w Polsce, USA, Wielkiej Brytanii, Niemczech i Chinach.
Wystawa malarstwa Konstantego Mackiewicza w galerii DA Rynek Sztuki połączona jest ze sprzedażą.
Zdjęcie powyżej: Dziewczyna w saloniku, olej, płótno, 63,5x76 cm, sygn. p.d. K. Mackiewicz
Kościół Bożego Ciała w Krakowie, olej, płótno, 73x58 cm, sygn. p.d. K. Mackiewicz
Katedra, olej, pilśnia, 35x33,8 cm, nsygn.
Martwa natura z owocami i bukietem kwiatów, olej, płótno, 55x66,5 cm, sygn. p.d. K. MACKIEWICZ
Pejzaż z widokiem miasta i przystanią żaglówek, olej, płótno, 60x73 cm, sygn. p.d. K. MACKIEWICZ
Zima w górach, olej, płótno, 65,5x92 cm, sygn. l.d. K. Mackiewicz