W kolekcji jest teatr, muzyka,
magia kina a nawet elementy cyrku.
To przestrzeń realna i iluzja,
źródło ciągłego niedosytu i pragnień.
Mieć – to spełnienie, dzielić się tym – to spotkanie.
Waldemar Andzelm
(...) kolekcjonowanie to tworzenie wartości i ich ocena, ale zarazem manifestacja odrębności, prawa do odmiennej, osobistej klasyfikacji. Demonstracja woli i pożądania. Każda kolekcja to królestwo kolekcjonera, nie ma w niej miejsca na żadne liberalne i demokratyczne zasady − to czysty akt woli realizowanej i ujawnionej namiętności (...).
W tych zestawieniach, preferencjach wizualnych, poszukiwaniu dzieł określonych artystów zakodowana zostaje wrażliwość, widzenie współczesności, skłonność oka do zatrzymania uwagi na wybranych kształtach. Kolekcja staje się układem planetarnym, jest centrum, układem odniesienia (...).
Obserwując konstelację Waldemara Andzelma, można zauważyć pewne rytmy, rotacje idei, narysować kształt układu, w którym dominują osobiste i trygonometryczne tożsamości. Członkami tego kolekcjonerskiego zakonu są między innymi: Zofia Artymowska, Janusz Bałdyga, Jan Berdyszak i Marcin Berdyszak, Jakub Ciężki, Stefan Gierowski, Jerzy Grabowski, Władysław Hasior, Viktor Hulík, Zygmunt Januszewski, Jerzy Kałucki, Koji Kamoji, Erna Masarovičová, Jan Tarasin, Ryszard Winiarski.
Prace tych artystów, którzy wpadli w ruch galaktyki Andzelma zaczynają znajdować swoje miejsca w stałym, cyklicznym orbitalnym ruchu. W zależności od przyspieszenia, ciężaru, materii, ulotności poruszają się z charakterystyczną dla siebie prędkością. Dzięki temu tworzą orbity różnie rozmieszczone i oddalone. Kolekcja jest tu przestrzenią spotkań, dopowiedzeń, metafor, asocjacji, negacji. Sąsiedztwa form i pytań tworzą ścieżki, po których można poruszać się w przeciwnych kierunkach (...).
Dorota Folga-Januszewska
Fragment tekstu pochodzi z katalogu „Andzelmiada”, Lublin 2021.