Wystawa fotograficzna Koldo Chamorro przybliża obrzędowość religijną Półwyspu Iberyjskiego od połowy lat 70. do końca XX w. Koldo Chamorro (Vitoria-Gasteiz, Hiszpania, 1949—Pampeluna-Iruña, Hiszpania, 2009) to postać nieodzowna, aby zrozumieć historię hiszpańskiej fotografii ostatniego ćwierćwiecza XX wieku. Jego ojczyznę stanowił reportaż fotograficzny rozumiany jako najpełniejsza i najbardziej ryzykowna, a zarazem najodpowiedniejsza forma opowiadania o życiu ludzi. W swych niezliczonych pracach w ciągu ponad 40 latach zawodowej aktywności Koldo Chamorro poruszał wielorakie kwestie nawiązujące do struktur społecznych, religii, świąt, korridy, ciała, seksu.
W 1974 r. Koldo Chamorro rozpoczął "Jezusa Chrystusa Iberyjskiego" – wielki projekt monograficzny, w którym fotograf snuje wizualną refleksję na temat różnych aspektów liturgii i przejawów kultu religijnego na Półwyspie Iberyjskim oraz obecności chrześcijańskiego krzyża w społecznym krajobrazie Hiszpanii. Koldo Chamorro uświadomił sobie w ostatnich latach frankizmu, że pewna część praktyk religijnych, ludowych świąt i obrzędów jest skazana na wymarcie, ponieważ agonia dyktatury prawdopodobnie pociągnie je za sobą w niepamieć, na co wpływ będzie mieć także rozwój nowych technologii oraz nadchodząca globalizacja. Nie starał się jednak ocalić od zapomnienia tego przypuszczalnie dogorywającego dziedzictwa – jego zamiarem było przeprowadzenie dogłębnej analizy społecznej, ukazującej sprzeczności Hiszpanii, której ciążył balast zacofania i obskurantyzmu, ale którą jednocześnie ciągnęło do nowoczesności. Całość została przefiltrowana przez na wskroś osobiste spojrzenie i niepodrabialny styl. Układ "Jezusa Chrystusa Iberyjskiego" podąża za stacjami drogi krzyżowej, wyznaczającymi rytm struktury narracyjnej. Autor uznał cykl za skończony wraz z nadejściem katolickiego Wielkiego Jubileuszu Roku 2000.