Pokaz Baśń na co dzień [Everyday Fairy Tale] to projekt w twórczym procesie, wypadkowa przeprowadzonych przez Kingę Kiełczyńską i Ernsta Logara warsztatów, w których wykorzystane zostały prace artystów. To pierwsza odsłona prototypowej wersji projektu, który zostanie pokazany w 2025 roku w Künsthaus Wien oraz w Austriackim Forum Kultury w Warszawie.
Inspiracją dla projektu była książka Kate Soper Post-Growth Living: For an Alternative Hedonism. Autorka zwraca uwagę na to, że kryzys ekologiczny wymaga zmiany stylu życia, pracy i konsumpcji; spekuluje, jak zmiana źródeł energii wpłynie na nasz styl życia.
Do udziału w warsztatach, mających rozwijać fabułę alternatywnego stylu życia, Kinga Kiełczyńska zaprosiła ekspertów – przedstawicieli różnych środowisk zajmujących się poruszaną problematyką: aktywistów ekologicznych, architektów, przedstawicieli zielonego biznesu, artystów, analityków do spraw gospodarczych. Celem warsztatów jest zainspirowanie przedstawicieli opiniotwórczych środowisk do poszukiwań odpowiedzi na pytania: jak będzie wyglądać nowy, odnawialny styl życia? Jakie wartości przyjmą ludzie? Jakie wybory będą podejmować? Jakie nowe formy kultury wyłonią się dzięki odnawialnym źródłom energii? Następnie, na podstawie udzielonych odpowiedzi, powstanie narracja baśni.
Baśń na co dzień [Everyday Fairy Tale] to narracja, wnosząca nadzieję na zmiany i adaptację. W wizualnym wymiarze składać się na nią będą efekty warsztatowej pracy oraz prace Kingi Kiełczyńskiej i Ernsta Logara.
Post-dyscyplinarna praktyka artystyczna Kingi Kiełczyńskiej bada interakcje między człowiekiem a naturą, jak również pozorną dychotomię, która między nimi istnieje. Często prezentuje ona swoje prace poza konwencjonalnymi przestrzeniami galerii czy muzeów. W 2009 roku napisała Reductionist Art Manifesto [Manifest sztuki redukcjonistycznej] – humorystyczną deklarację redukcji zamiast kreacji, która kwestionowała paradygmat tworzenia sztuki w czasach nadprodukcji. Podczas pokazu manifest zostanie po raz pierwszy zaprezentowany w formie obiektu (do tej pory jego treść była drukowana lub odgrywana w trakcie performansu). W ostatnich pracach artystka bada granicę pomiędzy materiałami i pojęciami naturalnymi a tymi stworzonymi przez człowieka i wygenerowanymi przez maszyny.
Ernst Logar zajmuje się petro-kulturą – kulturą i stylem życia ukształtowanymi przez ropę naftową i paliwa kopalniane. Tworzy prace badawczo-artystyczne oraz obiekty, instalacje i fotografie, prezentowane podczas pokazu.
Na Baśń na co dzień [Everyday Fairy Tale] składają się zarówno wcześniejsze prace Kingi Kiełczyńskiej: Courtesy of Infinity (2020–2022), Hidden Interface (2022), Reductionist Art Manifesto (2009), jak i stworzone przez nią specjalnie na potrzeby prezentacji w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski: Dziewczynka z zapałkami (2024), Bronisławy (2024), Białowieża odcinek nr 4 (2016–2024) we współpracy z Witalijem Kozorowskim.
Logar pokazuje kilka prac fotograficznych swojego projektu Przestrzenie Niepubliczne (np. Sala konferencyjna – Kongregacja ds. Spraw Świętych, Watykan, Ernst Logar 2008), części serii platform wiertniczych (Tillydrone-Aberdeen, Ernst Logar 2008) Invisible Oil projekt, rzeźbę Rzeźba naftowa #001 z aktualnego projektu Reflecting Oil oraz inne prace związane z tematyką Everday Fairy Tale.