Wystawa Katarzyny Karpowicz Nieistnienie to artystyczny hołd złożony przedwojennym mieszkańcom Szczebrzeszyna i samemu miastu. Malarka sięga do historii miasteczka, z którym związana jest rodzinnie ze strony ojca, malarza Sławomira Karpowicza. W tej chęci i potrzebie przywołania wspomnienia świata i ludzi sprzed Zagłady, powrotu do sztetl, do onirycznego obrazu minionych chwil, pobrzmiewa podobieństwo do Marka Chagalla i jego wiecznej miłości do rodzinnego Witebska. Chagall pisał:
Dźwięczy we mnie dalekie miasto,
Cerkwie białe i synagogi.
Drzwi są otwarte naprzeciw zmartwieniu,
Naprzeciw radości i niepokoju.
Katarzyna Karpowicz wraca „Nieistnieniem” do przyjaznej jej przestrzeni Galerii BWA w Zamościu. To tutaj, w 2011 roku, dzięki zainteresowaniu i wsparciu dyrektora Jerzego Tyburskiego, młoda absolwentka krakowskiej ASP, miała pierwszą dużą indywidualną prezentację swoich prac. Jerzy Tyburski docenił jej zmysł narracyjny, umiejętność budowania nastroju, sytuującą artystkę w nurcie realizmu magicznego, oraz ogromny walor kolorystyczny jej malarstwa.
Katarzyna Karpowicz. Urodzona 04.11.1985 r. w Krakowie. W 2005 r. ukończyła z wyróżnieniem tamtejsze Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych. Studiowała na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie w pracowni profesora Grzegorza Bednarskiego, oraz w pracowni profesora Leszka Misiaka. Dyplom obroniła z oceną celującą w 2010 roku. Prace Katarzyny Karpowicz znajdują się w wielu kolekcjach w kraju i za granicą, oraz w kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej w Gdańsku. W 2019 zdobyła stypendium twórcze Fundacji Grazella im. Anny Marii Siemieńskiej dla wybitnych młodych twórców. Pomiędzy latami 2014, a 2019 była stale notowana w pierwszej dziesiątce rankingu Kompas Młodej Sztuki (2017 i 2018 została wyróżniona drugim miejscem). Zajmuje się malarstwem olejnym, oraz tworzy prace w technice mieszanej na papierze.