Punktem wyjścia wystawy są prace ukraińskiego artysty Mychajła Bojczuka (1882-1937) oraz jego uczniów zwanych Bojczukistami. Bojczuk inspirował się sztuką bizantyjską i łączył jej system obrazowania z ukraińską sztuką ludową. Wspólnie ze swoimi uczniami chcieli stworzyć jeden syntetyczny styl, w którym każdy rodzaj sztuki miał służyć wspólnej idei. Ich prace nie były sprzeczne z ideami rewolucji październikowej 1917 r., jednak według władz partii komunistycznych ich styl malarski był zbyt niezależny, zbyt prozachodni, zbyt formalistyczny, dlatego uznały szkołę Bojczuka za szkodliwą dla narodu radzieckiego i rozstrzelano go w 1937 r. wraz z żoną, Zofią Nalepińską-Bojczuk, oraz studentami, Iwanem Padałką i Wasylem Sedlarem.
Na wystawie znajdą się obrazy, animacja oraz fotografie, które zestawiają historie ukraińskiej sztuki lat 20. i 30. z czasami współczesnymi. Wielkoformatowe obrazy Synytsi odnoszą się do sztuki monumentalnej tamtych lat. Zamiast heroicznych postaci artystka przedstawia wyludnione rozległe pola. Stworzone przez nią krajobrazy nie są rzeczywistym odzwierciedleniem miejsc, na których toczą się walki. Miejsca sloganów propagandowych nawołujących do jednoczenia artystka zastąpiła pustką albo wiadomościami usłyszanymi od przyjaciół z wojska.
Niepewna przyszłość przedstawiona jest przez Karinę w przenikliwy sposób. „Nie da się naprawić spękań w wyschniętej warstwie” nawiązuje do uczuć oraz wątpliwości, jakie budzą w niej wiadomości z frontu wojennego. Celowe ataki na ludność cywilną podczas trwającej inwazji rosyjskiej na terenach Ukrainy skłaniają do myślenia o represjach społecznych w Związku Radzieckim. Jak długo będzie jeszcze trwała inwazja wojsk rosyjskich? Jak sprawić, aby pamięć o odrębnej ukraińskiej tożsamości narodowej i kulturowej przetrwała?
Karina Synytsia – artystka mieszkająca i pracująca w Kijowie. W 2019 ukończyła Miejską Szkołę Sztuki w Charkowie ze stopniem inżynierki ze specjalnością malarka-performerka/artystka-malarka, nauczycielka sztuki. W 2023 zdobyła dyplom licencjacki z malarstwa na Narodowej Akademii Sztuk Pięknych i Architektury (NAFAA). Głównym środkiem przekazu w jej pracy jest malarstwo. W twórczości stosuje też animację i wykorzystuje obiekty. Karina często operuje prezentacją krajobrazu. Typowy dla jej regionu pejzaż jest dla niej narzędziem, za pomocą którego zbiera metaforyczne przedmioty bądź obrazy. Rezydentka Galerii Labirynt w ramach programu Lublin Station.
Osoby kuratorskie: Waldemar Tatarczuk, Gabriela Gawęda