Kaligrafia wykonana kamyczkami
Chwytać chwilę ręką, ciałem, umysłem tak, żeby moje życie włączyło się w nieskończoność.
Kładę i przytwierdzam małe kamyki do surowej niemalowanej sklejki położonej na podłodze szukając właściwego miejsca i sensu dla każdego kamyczka w przestrzeni obrazu.
Staram się wyeliminować zbędne elementy, maksymalnie je upraszczając.
Wciąż usiłuję uchwycić przestrzeń obecną w ciszy. Chciałbym pracować do końca.
‘Malowanie’ stało się dla mnie teraz codzienną czynnością, Może trochę więcej wkładam w nią wysiłku i skupienia w porównaniu z innymi zwykłymi zajęciami.
Mogę pracować w każdej chwili, każdego dnia, właśnie tak.
Chciałbym, by wszystkie prace stanowiły jedną całość, a jednocześnie istniały osobno.
Prezentuję je na podłodze, tak jak powstawały w pracowni, aby kontakt z nimi był bardziej naturalny i bliski. Wówczas otacza je więcej powietrza.
Czerwona linia pojawia się jako łącznik ze światem zewnętrznym i prowadzi do poszczególnych pomieszczeń, gdzie te prace są pokazywane.
Urodzony w 1935 roku w Tokio, od 1959 roku mieszka i pracuje w Warszawie. Kamoji studiował na Akademii Sztuk Pięknych Musashino w Tokio (1953-58) oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1959-1966), laureat Nagrody Krytyki im. C.K. Norwida w 1975 roku. Jego prace można było oglądać na wystawach indywidualnych m.in. w Galerii Foksal (1967-2015), Muzeum Sztuki w Łodzi (1990), Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski (1997, 2003), Instytucie Awangardy (2017), Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki (2018) oraz na wystawach grupowych w Galerii Richard Demarco, Edinburgh (1972), Galerii Akumulatory 2 (1980), Musee d’Art Moderne de la Ville de Paris (1982), Galerii Bunkier Sztuki (1996) i Muzeum Narodowym we Wrocławiu (2007).
(materiały prasowe)