Wystawa „Światła Getsemani” to opowieść wyrażona w obrazach, której początki wiążą się ze słowami skierowanymi do proroka Izajasza: „Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud (…) przemawiajcie do serca”. Mowa zatem o nadziei. Świadczą o niej światła zmierzające ku okrytemu mrokiem Ogrodowi Getsemani. Nadaremnie noc stara się strzec swej mocy. Jej głuche obszary zaczynają szeptać – cicho, niemal niedosłyszalnie – w samym sercu ciemności rodzi się nieśmiała pieśń pocieszenia.
Twórczość Kamili Kansy koncentruje się wokół tego, co wykracza poza ramy doczesności. Artystka przedstawia rzeczywistość nieuchwytną i pełną tajemnicy – świat poza granicami codzienności, a jednocześnie z nią blisko związany, zanurzony w duchowości i mistycyzmie chrześcijańskim.
„Światła Getsemani” to poetycki cykl oparty na symbolach nawiązujących do tajemnicy wiary. Baśniowe elementy, ułożone w określonym porządku, tworzą historię snutą wzdłuż cienkiej linii horyzontu – pomiędzy niebem a ziemią. Artystka wzbogaca kod symboliczny o motywy zaczerpnięte z „Pieśni nad Pieśniami” oraz twórczości mistyka św. Jana od Krzyża.
Prace składające się na prezentowany zbiór powiązane są z utworem literackim autorstwa artystki o tym samym tytule, którego premiera zaplanowana została specjalnie na okoliczność wystawy.
Kamila Kansy, znana również jako Laura Makabresku, jest artystką wizualną.
Urodzona w 1987 roku w Brzesku. Studiowała filologię polską na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Obecnie razem z mężem mieszka i tworzy na wsi polskiej.
Debiutowała w 2012 roku wystawą w ramach Miesiąca Fotografii w Krakowie. Od tego czasu swoje prace prezentowała w kraju i za granicą. Jest laureatką Nagrody „Arteonu” za rok 2018, Ogólnopolskiego Konkursu Sztuki Sakralnej OKSSa w 2021 roku, oraz European Art Contest organizowanego przez Federation of Catholic Family Associations in Europe w 2023 roku.
***
Twórczość jest dla niej częścią prostej codzienności. Jest miejscem, w które wychodzi oczekiwać w nadziei na spotkanie z Osobowym Pięknem. Fotografuje i pisze, a w zasadzie to tka opowieści, których wątki – choć porozrzucane po kadrach i tytułach prac – plotą wspólną narrację o dotkliwym i melancholijnym, łagodnym i prostym trwaniu w świecie. Widz w spotkaniu z jej pracami często utożsamia się z bohaterami, którzy ukazani są jako uczestnicy rzeczywistości przedstawionej w całej swojej pełni, zaangażowani w nią wszystkimi swoimi wymiarami na równych prawach. Przypomnienie sobie o tej cudownej dyspozycji osoby ludzkiej i ponowne otwarcie na nią jest paradoksalnie działaniem niewymagającym wysiłku, aktywności, lecz raczej ogołocenia zmysłów i przestrzeni wokół siebie, pozwolenia na zaistnienie ciszy i wynurzenie się drążącej tęsknoty za Rajem, reanimacji myślenia o świecie kategoriami baśni i mitu. Artystka nazywa ten rodzaj twórczości „realizmem mistycznym”, gdzie to, co metafizyczne splecione jest z tym, co materialne w tajemniczo oczywisty sposób, bez ciężkiego wrażenia nadzwyczajności. Wszystko wydaje się być na swoim miejscu, chociaż trudno jest powiedzieć, w jaki sposób się to dzieje.
kurator: Mateusz Jagielski