Dużo mówię, a nawet gdy milczę, moja sztuka mówi za mnie. Staram się poruszać tematy mi bliskie, obserwacje świata, a dystopijny charakter niektórych prac jest moją krytyczną oceną otaczającej nas rzeczywistości. To mój dialog ze światem, który raz mnie przeraża, a raz zachwyca.
Kamil Jakuza Jaczyński
Kamila Jakuzę Jaczyńskiego jako twórcę, z pewnością charakteryzuje niezwykła potrzeba ekspresji, wyrażania uczuć i przemyśleń na temat otaczającego go świata, reagowania na bieżące wydarzenia, tworzenia narracji i historii, które dotykają istotnych problemów społecznych. Jego działalność artystyczna rozpoczęła się już wiele lat temu. Jaczyński początkowo związany był z inną dziedziną sztuki – muzyką. Jednak to właśnie w malarstwie, którym z sukcesami zajmuje się już od kilku lat, odnalazł idealny zestaw środków wyrazu, pozwalający mu na sformułowanie najpełniejszej wypowiedzi artystycznej, zasygnalizowanie istotnych dla niego kwestii, poruszenie nurtujących go tematów.
Malarstwo Kamila Jakuzy Jaczyńskiego jest prawdziwe, bo szczera i bezpretensjonalna jest jego potrzeba tworzenia. Oczywiście widz, dla którego ważne jest poszukiwanie kontekstów i odniesień do historii sztuki, z pewnością odnajdzie w jego dziełach echa twórczości takich malarzy jak chociażby Jean-Michel Basquiat czy Shalom Neuman Thomas. Myliłby się jednak ten, kto by sądził, że są to celowe, zaplanowane nawiązania stylistyczne. Dla wymienionych twórców, podobnie jak dla Jaczyńskiego, najważniejsze stały się – niczym nieskrępowana ekspresja, wolność wypowiedzi twórczej, bez oglądania się na kanony piękna, na stosowane do znudzenia, wciąż te same, ustalone i skodyfikowane zabiegi czy formalne i stylistyczne triki. Język obrazów Kamila Jakuzy Jaczyńskiego jest surowy, dziki, gwałtowny, bezpośredni, a jednocześnie, paradoksalnie, skomplikowany w swojej prostocie. Ostre kolory, szybkie, niemal prymitywistyczne pociągnięcia pędzla, uderzają w odbiorcę, oszałamiają go, powodują, że nie może on przejść obok prac artysty obojętnie. Jaczyński komponuje dzieło niczym muzyk multiinstrumentalista – w ekspresyjnym akcie twórczym łączy ze sobą różne media: farby i tusze akrylowe, spreje i kredki a nawet elementy kolażu – aby finalny efekt najtrafniej wyraził przemyślenia i odczucia twórcy. Coraz częściej, być może powodowany nieokiełznaną śmiałością neofity, odważnie przekracza granice klasycznego medium malarskiego. Płótno przestaje być wystarczające. Szuka nowych materiałów, środków wyrazu wypowiedzi artystycznej. Efektem tych twórczych poszukiwań z pewnością jest prezentowany w Pragalerii zbiór masek, powstałych we współpracy z artystą Jerzym Pachem. Jaczyński maluje wykonane przez świebodzińskiego twórcę stalowe formy w charakterystycznym dla siebie stylu i nadaje im tytuły nawiązujące do bohaterów z powieści Stanisława Lema.
Nie ulega wątpliwości, że głównym tematem obrazów Kamila Jakuzy Jaczyńskiego pozostaje niezmiennie człowiek. Artysta przedstawia go w sposób uproszczony, często wręcz metaforyczny – pod postacią znaków, symboli, przeskalowanych piktogramów czy masek, które mogą budzić skojarzenia z twórczością rdzennych mieszkańców Afryki, Australii i Oceanii lub obu Ameryk, a także ze współczesną kulturą wielkiego miasta – w szczególności z dziełami mistrzów graffiti i obiektami z kręgu wizualnej pop-kultury. To działanie celowe – nie chodzi tu bowiem o oddanie szczegółów ludzkiej anatomii. Jaczyński bardzo często umieszcza bohaterów swoich kompozycji w przestrzeni wypełnionej szczelnie (jakby w zgodzie z wielowiekową tendencją horror vacui) cytatami, kształtami geometrycznymi, literami i wycinkami z gazet lub ekspresyjnymi plamami koloru. Istotą malarstwa Jaczyńskiego staje się więc może nie tyle sam człowiek – ile jego miejsce we współczesnym świecie, jego relacje z rzeczywistością, wpływ, jaki wywiera na niego nowoczesne, miejskie środowisko i wreszcie – jego sposób przeżywania, odczuwania i reagowania na dotykające go zjawiska.
Kurator wystawy: Marcin Krajewski
Kamil Jaczyński – urodzony w 1981 roku artysta plastyk, zawodowo związany z branżą muzyczną. Mieszka i tworzy na warszawskiej Pradze. Wykładowca oraz specjalista do spraw public relations i marketingu muzycznego. Członek Akademii Fonograficznej, Związku Polskich Artystów Plastyków - Sztuka Użytkowa. Jego twórczość plastyczna to szeroko rozumiany neo-ekspresjonizm tworzony przy użyciu technik mieszanych. Najczęściej z wykorzystaniem farb i tuszy akrylowych, choć pojawia się również farba w sprayu, markery oraz collage. Tematyka prac to przeważnie studium człowieka poddanego różnym charakterystycznym deformacjom. Artysta przedstawia kolorowy kalejdoskop emocji i charakterów, będący wynikiem codziennych obserwacji, przeniesionych na papier i płótno. W swoich obrazach często komentuje aktualne wydarzenia, jednocześnie nawiązując do filmów i książek z gatunku fantastyki naukowej, szczególnie tych o dystopijnym charakterze. Wśród wyraźnych inspiracji plastycznych pojawiają się tacy artyści jak Jean-Michel Basquiat, Karel Appel, Georg Baselitz i Shalom Neuman Thomas.
Kamil Jaczyński był autorem oprawy graficznej 9. edycji festiwalu „Media i Sztuka” w Darłowie, gdzie dodatkowo na wystawie indywidualnej zaprezentował 180 wybranych prac oraz na żywo stworzył mural. Na swoim koncie ma również wykonanie okładek albumów muzycznych, między innymi do płyty Eskaubei & Tomasz Nowak Quartet „Sweet Spot”, wydanej przez Fundację Polski Jazz oraz projektu Muzyczny Tyrmand tych samych artystów. Jest również twórcą obrazów na okładkę dla polskiego rapera Jano, do albumu zatytułowanego „Hipnoza”.
Jak dotąd, swoje prace prezentował podczas kilkunastu wystaw indywidualnych i kilkudziesięciu grupowych, w tym na międzynarodowych przeglądach sztuki nowoczesnej „Kiodygresy” i „50x50”. Prace artysty pojawiają się również na aukcjach i wystawach rozmaitych galerii. Jego dzieła publikowane były na łamach zagranicznych magazynów: „Sapho Graf” z Chile, „Diafano Mag” z Hiszpanii i coraz częściej trafiają do prywatnych kolekcjonerów nie tylko w Polsce, ale również w wielu zakątkach świata.
