Wystawa prezentująca twórczość prof. Juliusza Narzyńskiego, który przez wiele lat skupiał się na pracy dydaktycznej, z pasją rozwijając i inspirując młodsze pokolenia.
Juliusz Narzyński urodził się w 1934 roku w Warszawie. Ukończył stołeczną Akademię Sztuk Pięknych, zdobywając w 1959 roku dyplom w pracowni profesora Artura Nachta- Samborskiego. Był członkiem powstałej w 1963 warszawskiej grupy Rekonesans, otrzymał stypendium w Holandii 1970, od 1966 kierował Galerią Sztuki Współczesnej na Starym Mieście w Warszawie (po Marianie Boguszu i jego Krzywym Kole). W latach 2006 i 2011 podarował MNKi 11 swoich prac.
Od 1973 roku objął kierownictwo pracowni malarstwa w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecnie ASP im. Władysława Strzemińskiego). Zmarł w 2020 roku w Warszawie. Był laureatem wielu nagród, m. in. Nagrody na II Biennale Sztuki w Iglesias (1963), Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida (1969) oraz stypendystą Rządu Holenderskiego (1970). Brał udział w ponad 200 wystawach w kraju i za granicą, zarówno zbiorowych, jak i indywidualnych. Jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych i publicznych, m. in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, Muzeum Narodowym w Poznaniu, czy Muzeum Narodowym w Kielcach, a także za granicą w Danii, Francji, Holandii, we Włoszech i w USA.
W twórczości Juliusza Narzyńskiego zauważalne są podobne problemy, a jednocześnie przekształcał je ustawicznie w zupełnie inne style, za każdym razem formalnie zakończone i w pełni zrealizowane. Można nawet mówić o wielu stylach, których wspólną cechą jest pojawienie się niedookreślonych w swych formach elementów, na ogół przypominających jakieś rzeczy, lecz niekiedy także organiczne twory podlegające pewnemu uprzedmiotowieniu. To zaskakujące połączenie abstrakcji i konkretności skłania odbiorcę do głębszego zastanowienia nad relacją między formą a treścią, między rzeczywistością, a interpretacją artystyczną. Twórczość Narzyńskiego jest wyrazem jego unikalnej osobowości artystycznej oraz reakcją na panujące trendy i stanowiska w sztuce. Jego prace odzwierciedlają ewolucję jego myśli i podejścia do sztuki w miarę upływu czasu. Jego prace stanowią nie tylko wyraz indywidualnej ekspresji, ale również dialogu z otaczającym go światem artystycznym i kulturowym. Krytycy doceniają twórczość Narzyńskiego, zwracając uwagę na poetyckość jego wizji oraz kunszt, z jakim posługiwał się, tworząc abstrakcyjne kompozycje inspirowane informelem, czy surrealistyczne pejzaże.
Prowadził pracownię tuż obok i w tym samym czasie co prof. Stanisław Fijałkowski, a mimo to tylko jeden z nich jest znany szerszemu gronu odbiorców. Całą swoją karierę zawodową poświęcił pracy na łódzkiej uczelni, jednocześnie wciąż tworząc i poszukując nowych rozwiązań. Pomimo wielu odznaczeń, nie jest znany szerokiej publiczności.
Wystawa w Galerii Aspekty ma na celu przywrócenie jego pamięci oraz zapoznanie z jego twórczością tych, którzy nie mieli szansy dotrzeć do jego wyjątkowej postaci i działalności. Ekspozycja prezentuje przekrojowo obrazy olejne oraz prace na papierze (pastele, gwasze, akryle) z różnych cyklów artysty poczynając od lat 60. i kończąc na pracach z ostatnich lat jego życia.
