„Apokalipsa we fragmentach” towarzyszy mi od 2012 roku, a swą kulminację i finał znajduje tu w Olsztynie w 2022. Jest cyklem prac, których bazą są drzeworyty Albrechta Dürera ilustrujące Apokalipsę Św. Jana z 1498 roku, stworzone na progu, jak się ówczesnym wydawało, końca świata, który miał nastąpić w 1500 roku. Z pewnością jesteśmy tego końca bliżej niż kiedykolwiek balansując na cienkiej linii klimatycznego kryzysu i wojny totalnej, krocząc pewnie w jednym kierunku niczym Samael, Anioł Śmierci, Ślepy bóg. Jednak w tym dualistycznym i antagonistycznym świecie nawet Samael ma swojego przeciwnika i przeciwniczkę, których imienia nie poznałam, ale widziałam ich wiele razy, w przygranicznych punktach recepcyjnych z zakasanymi rękawami niosących kartony z żywnością, w lasach z ciężkimi plecakami wypełnionymi pierwszymi potrzebami ratującymi życie, na dworcach, na froncie, w busie zapakowanym lekami pędzącym prosto w piekło wojny. Kiedy po trudach zimy przychodzi wiosna, śpiew ptaków mówi mi, że kolejny cykl dobiega końca, że życie znowu wygrywa, a „miłość nigdy nie ustaje.
Jolanta Rejs
Jolanta Rejs – urodziła się w 1982 roku, mieszka i pracuje w Talkach na Mazurach. Absolwentka Royal Academy Schools, Royal Academy of Arts (2012) i Goldsmiths College, University of London (2009). Laureatka między innymi Grand Prix, Quadriennale Polskiego Linorytu i Drzeworytu, British Institution Award oraz Glenfiddich Artist in Residence. Prace Rejs prezentowane były na Międzynarodowym Triennale Grafiki, Triennale Polskiej Grafiki, Jerwood Drawing Prize, Multiplied, The London Original Prints, MOT International Projects, Bite: Artists Making Prints, Summer Exhibition, Royal Academy of Arts oraz wielu innych. Praktyka artystyczna Jolanty Rejs zawarta jest pomiędzy dwoma obliczami grafiki, prezentuje ona przejście i relację pomiędzy analogowym a cyfrowym. W swojej praktyce tworzy język wizualny zagubiony w tłumaczeniu między dwiema technikami: drzeworyt - najwcześniejsza technika stosowana do reprodukcji obrazu oraz cyfrowa - najszybsza, najnowsza i najdokładniejsza reprodukcja rzeczywistości. Proces ten pozostawia szczególny rezultat, który stworzyć jest w stanie tylko „niedoskonałość” ludzkiej ręki.