Wyraz emocji, synteza formy i zamiłowanie do sztuki ludowej. Wystawa grafik w ulubionej przez artystkę technice drzeworytu.
Wystawa grafik artystki, kuratorki i edukatorki, wywodzącej się z Bielska-Białej. Do ulubionych form Joanna Rupik zalicza techniki drzeworytu i linorytu, wymagające od twórcy spokoju i opanowania. Gotowe matryce odbija w kolorach monochromatycznych za pomocą czarnej farby i jasnego papieru graficznego. Pomimo zamiłowania do dużych formatów, artystka poszukuje ostatnio sposobów na wyrażenie artystycznego przesłania na mniejszych powierzchniach.
Joanna Rupik:
Moja droga artystyczna rozpoczęła się już w dzieciństwie. Pochodzę z artystycznej rodziny, mój Tata – Michał Kliś – jest artystą i profesorem, wykładał w katowickiej Akademii Sztuk Pięknych. Całe życie toczyło się wśród ludzi związanych ze sztuką. Często wraz z braćmi przebywaliśmy w pracowni Taty, która mieściła się piętro wyżej od naszego mieszkania.(…) Swobodnie poruszaliśmy się wśród różnych nietypowych sprzętów i materiałów, takich jak prasa drukarska, ciemnia fotograficzna czy glina. Bezkarnie mogliśmy ze wszystkiego korzystać.
Studiując w Akademii poznałam wiele różnych technik graficznych – począwszy od pracowni wklęsłodruku, tzw. metalu, pod kierunkiem mistrza prof. Jana Szmatlocha, poprzez pracownię reprezentującą jedną z najstarszych technik graficznych – litografię – pod okiem wybitnego profesora Józefa Budki, a kończąc na wypukłodruku w pracowni mojego mentora Stanisława Kluski, którego, niestety, niedawno pożegnaliśmy.
Przechodząc od pracowni do pracowni zrozumiałam, że mojej góralskiej naturze – ze strony Taty pochodzę z gór, a konkretnie z Łodygowic koło Żywca – jest po drodze z linorytem i drzeworytem. Techniki te dają mi możliwość wyrażenia emocji i zamiłowania do sztuki ludowej.
Od lat fascynuje mnie malarstwo Gauguina, w którym przedmiot staje się znakiem, a nie odwzorowaniem rzeczywistości. Wyraża ideę, z założenia jest dekoracyjny, nawiązuje do sztuki prymitywistów. Jestem zwolenniczką syntezy formy, a więc wszelakich uproszczeń, agresywnych cięć. Unikam chodzenia na skróty – często mozolnie mocuję się z tematem i materią. Cenię rozmach i ekspresję, więc nie po drodze mi z realistycznym i przedstawiającym recenzowaniem świata.
Joanna Rupik – bielszczanka z urodzenia, absolwentka Liceum Sztuk Plastycznych im. Juliana Fałata w Bielsku-Białej. W 2003 roku ukończyła studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Dyplom z grafiki warsztatowej wypukłodruku zrealizowała pod kierunkiem prof. Stanisława Kluski, natomiast druki cyfrowe realizowała w pracowni Technik nietradycyjnych pod kierunkiem prof. Adama Romaniuka.
Związana początkowo jako kuratorka z Galerią Zamkową Muzeum Historycznego w Bielsku-Białej, następnie z Miejską Galerią Sztuki OBOK w Tychach, od 2019 zajmuje się głównie edukacją artystyczną dzieci i młodzieży w Teatrze Małym w Tychach oraz współpracuje przy prowadzeniu galerii OBOK. Ukończyła także dwuletni kurs przygotowania pedagogicznego na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (2015).
Jest laureatką III nagrody w konkursie na ekslibris poświęcony 50. rocznicy śmierci Grzegorza Fitelberga (2003). Otrzymała honorowe wyróżnienie w konkursie na grafikę cyfrową – The 6th Kochi International Triennial Exhibition of Prints w Japonii (2005).
Brala udział w wystawach zbiorowych i indywidualnych, m.in. w wystawie pokonkursowej Quadriennale Drzeworytu w Olsztynie (2005), w IX Międzynarodowym Przeglądzie Ekslibrisu Drzeworytniczego i Linorytniczego im. Pawła Stellera w Katowicach (2014). Uczestniczyła w międzynarodowym projekcie związanym z twórczością słowackiego artysty Petra Michala Bohuna, we współpracy z Teresą Dudek Bujarek i Kingą Kawczak, prowadząc warsztaty z dziećmi i młodzieżą w Muzeum Historycznym w Bielsku-Białej oraz w Liptowskim Mikulaszu w Słowacji. Wystawę indywidualną pt. „Synteza formy” prezentowała ostatnio w galerii Na styku w Chrzanowie (2024).