Podczas fotografowania Ostrawy doświadczyłem kilku form miasta i przemian jego mieszkańców. Z czasem zmieniły się również techniki fotograficzne /średni format, aparat panoramiczny, szerokokątne migawki i pojawienie się technologii cyfrowej/. Zmienił się również styl fotograficzny, od osobistego pamiętnika, dokumentu z epoki, migawek akcji, z przejściem do szerszej koncepcji artystycznej. Wszystko było ze sobą powiązane. Zarejestrowane fotografie są zawsze związane z czasem ich powstania i rzeczywistą historią przeżywaną w tym czasie. Subiektywne spojrzenie fotografa daje możliwość cofnięcia się w czasie. Ulotna chwila może trwale uchwycić to, czego jeszcze nie widać. Chcę przywrócić zapomniany czas i wy[1]ciągnąć utracone wspomnienia z naszych umysłów, ożywiając nostalgię przeszłości. Świat pokazuje nam to, co jest w nas samych. Wraz ze zmianą świata, rzeczywistości i jej symboli, zmienia się ich obraz w naszej świadomości. Każda dekada w życiu miasta i w naszym własnym życiu ma charakterystyczne oblicze, które można ujawnić i utrwalić na fotografiach.
Prezentowane fotografie są wyborem z obszernego zbioru zdjęć zarejestrowanych w ciągu ostatnich dziesięciu lat. Pary fotografii zaczęły powstawać dyskretnie. Obrazy szukały siebie nawzajem i przyciągały się, przynosząc nowe emocjonalne połączenia i znaczenia. Wzajemny dialog, konfrontacja, harmonia zapomnianych relacji, sytuacje międzyludzkie, widoki między postaciami ... lub po prostu podobieństwa animowanych kształtów. Dialog dwóch fotografii był sposobem na wzbogacenie przekazu fotograficznego i sposobu rejestrowania miejsca i ludzi w nim przebywających oraz przeniesienie go na nowy poziom. Wierzę, że nawet w wyobraźni widza te pary mogą tworzyć inne historie.
Dziś jesteśmy przytłoczeni ilością informacji i zdjęć. Fotografia artystyczna powinna zawierać pewne tajemnice, zadawać pytania, być w stanie spojrzeć poza obraz i w ten sposób zatrzymać nas w czasie, przynajmniej na chwilę. Chciałbym, aby każdy odwiedzający znalazł kilka obrazów, które zabierze ze sobąw pamięci i do których będzie chciał wracać.
Jiří Kudělka