Wystawa Jarosława Słomskiego jest drugą z cyklu indywidualnych prezentacji artystów w projekcie kuratorskim Marcina Mierzickiego pod wspólnym tytułem SYTUACJA JEST DOSKONAŁA. Projekt realizowany jest na zaproszenie Galerii Entropia we Wrocławiu, w kontekście 35-lecia jej działalności.
„Na pierwszy rzut oka sytuacja jest doskonała. Wszystko idzie w odpowiednim kierunku. Jedno wynika z drugiego, drugie z trzeciego i tak dalej, jak po sznurku. Sytuacja jest doskonała… Czy w tym stwierdzeniu ukryta jest ironia?! Co to znaczy, że sytuacja jest doskonała w sztuce i czy można to sobie wyobrazić? Łatwo wyobrazić sobie metodologię doszlifowywania poprzednio wykonanej pracy i oprzeć się na sprawdzonych decyzjach. Podpowiedzi logiki są uzasadnione. Trudno natomiast wyobrazić sobie metodologię doszlifowywania poprzednio wykonanej pracy kwestionując ją. Szlifowanie kwestionowania może się okazać najbardziej twórcze i wbrew pozorom logiczne, lecz czy zaprowadzi w odpowiednim kierunku?”
Wystawa rzeźb i instalacji odnosi się do refleksji nad budowaniem świadomości artystycznej, rzeźbieniem i odrzeźbianiem siebie. Wizualizuje punkt teraźniejszy artysty, który zatrzymuje się i zastanawia, co właściwie robi.
Jarosław Słomski, ur. 1994 r. w Pyskowicach, absolwent Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, gdzie w 2021 r. obronił dyplom z rzeźby w pracowni prof. Grażyny Jaskierskiej-Albrzykowskiej. Posługując się rzeźbą, obiektem i performance tworzy symboliczne komunikaty i komentarze odnoszące się do rzeczywistości.
o projekcie
SYTUACJA JEST DOSKONAŁA
kurator: Marcin Mierzicki
Projekt „Sytuacja jest doskonała”, składa się z cyklu indywidualnych wystaw zaproszonych artystów, przewiduje szereg pokazów – sekwencji, złożonych z własnych historii i modeli działania, które odkrywają subiektywne, niejednoznaczne „zwroty akcji”. W swojej strukturze zakłada warstwę wizualną i dźwiękową. Projekt jest refleksją nad własnym procesem twórczym, który jest świadomie poddawany próbie. Koncepcja odwrócenia własnego „kadru”, zakłada rewizję swojej aktywności, próby pokazania innego bieguna, niekoniecznie związane z punktem krytycznym w swojej sztuce.
Punktem zapalnym i celową przewrotką jest obsesyjna „instrukcja obsługi” artysty, który kwestionuje, zmienia i na nowo określa język jakim opisuje rzeczywistość. W założeniu chcę sprowokować niejednoznaczną sytuację, wymianę postaw i interwencji. Proponuję nietypowe praktyki demaskatorskie, ujawnienie tego, co znajduje się pod powierzchnią własnych obsesji i przekonań, poprzez nadanie znaczenia innym, być może trudnym rejonom.
Projekt w założeniu kwestionuje struktury w których funkcjonujemy. Jego idea prowokuje zmianę pozycji, „testuje” różne opcje i odsłony we własnych praktykach. Zmiana ról, ukryty i wymagający „wywrotowy” potencjał nadają ton całości.
Model, który uwzględnia porażki, daje inne możliwości, zakłada intensywne skupienie na marginesach, określa również własny reżim. Potencjalna, konfrontacyjna przestrzeń jest propozycją innej perspektywy, wartość „odwrócenia” sytuacji odgrywa tu kluczową rolę. Odkrywanie równoległej rzeczywistości, nowa, nieuporządkowana ścieżka to niepewny obszar „szalonych” decyzji, a także dyskretnych i subtelnych kombinacji, które nie dają odpowiedzi od razu.
Sugeruję, żeby pamiętać o swoim „szaleństwie” i przewrotnie potraktować słowa Mao Zedonga „Wszędzie na tej ziemi zapanował nieopisany chaos. Sytuacja jest doskonała”.
Artyści biorący udział w pierwszej części projektu;
Ewa Zarzycka, Jarosław Słomski, Karolina Szymanowska, Tomasz Opania