Źródło wypowiedzi fotograficznych Janusza Szczuckiego to konceptualizm przełomu lat 60. i 70. XX wieku, minimalizm oraz sztuka analityczna. Na wystawie w BWA zaprezentujemy prace z lat 1974-2020. Będzie to próba syntetycznego podsumowania jego wieloletniej działalności w obszarze sztuk wizualnych.
Fotografia odegrała w twórczości Szczuckiego rolę decydującą. Wyznaczyła pola zainteresowań i twórczych poszukiwań. Artysta nie poddaje się modom, jest wierny sztuce pojęciowej. Dąży do odkrycia znaczeń jakie zawarte są w relacjach pomiędzy poszczególnymi elementami obrazu fotograficznego.
Janusz Szczucki wywodzi fotografie ze sztuki konceptualnej. Nie po to jednak, by dowieść absurdalności wszystkiego, co nas otacza i co przyjmujemy za pewnik. Mimo pierwszego wrażenia totalnej dezintegracji otaczającego świata, jeżeli spojrzymy uważniej, odkryjemy, że we wszystkich jego pracach istnieje precyzyjnie określony punkt zbieżności, który sprawia, że przedmioty nie tracą do końca swej tożsamości. Ten właśnie punkt pozwala nam zintegrować rzeczywistość na nowo.
Monika Kuc
Janusz Szczucki (ur. 1953 w Białymstoku) – członek Związku Polskich Artystów Fotografików. W latach 70. współtworzył silne środowisko neoawangardy, współpracował ze Zbigniewem Dłubakiem i Janem Świdzińskim. Był założycielem i głównym animatorem Galerii ZNAK. Mieszka i pracuje w Białymstoku.
Kurator wystawy: Marek Grygiel.