W własnej twórczości artystycznej Janusz Knorowski hołduje fundamentalnym zasadom malarstwa z poszanowaniem tradycji, piękna, wskazując jak mówi „ciągłość malarstwa jako zbawienną dla sensu sztuki’. Malarstwo Knorowskiego sytuuje się na stykach natury i kultury, przedstawiając ślady bytu człowieka w naturze jako szczególną, emocjonalną symbiozę. Podejmując w swojej twórczości tematy mające własną ikonografię i przynależną treść, nadaje im własną, unikalną formę malarską.
"Przedstawianie w malarstwie autentycznych bytów przynależnych naturze i człowiekowi, to sens moich wieloletnich poszukiwań. Określenie styku natury i kultury, zbudowanie uniwersalnego przekazu, to malowanie tematów bliskich, nie anonimowych, przyjętych w emocjonalną symbiozę. Początkowy okres figuracji, to obrazy konkretnych ludzi, mających swą biografię i autentycznego przedmiotu, mającego przynależną ikonografię. We wczesnych latach dziewięćdziesiątych powstała seria portretów-postaci Stanisława Brzeszczyńskiego – Hrabiego oraz obrazy przedmiotów personifikowane własnością konkretnych ludzi. Poszukując dalej relacji, człowiek – natura, figurę ludzką zastąpiłem śladem, znakiem człowieka w naturze. Obrazy te przedstawiają fakty bytu człowieka w naturze, jej szczególnej wolności i szczególnego ładu. Na aktualnej wystawie pt. „Moja – Twoja” znajdą się obrazy, które dzieli ponad 25 lat, zarówno te z początku lat dziewięćdziesiątych ub. stulecia jak i współczesne. Sytuują je z sobą te same powody powstania." - prof. Janusz Knorowski
