Jan Szancenbach urodził się w 1928 roku w Krakowie. Był synem lekarza dr Jana Szancenbacha, jeńca obozu w Starobielsku zamordowanego w 1940 roku prawdopodobnie w Charkowie i Marii Skłodowskiej-Szancenbachowej, artystki malarki, uczennicy Olgi Boznańskiej. W 1940 roku rozpoczął studia w Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie (Kunstgewerbeschule). Od 1943 roku, gdy szkoła została zamknięta przez niemieckie władze okupacyjne, do 1945 roku kształcił się samodzielnie w gronie kolegów pod przewodnictwem Tadeusza Brzozowskiego. W 1945 roku został przyjęty na II rok Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie przez kilka miesięcy uczęszczał do pracowni malarstwa Wojciecha Weissa, a następnie Eugeniusza Eibischa. W latach 1987-93 był rektorem ASP w Krakowie, a w 1986 został mianowany profesorem. Martwa natura była jednym z najczęściej podejmowanych przez Jana Szancenbacha tematów. Artysta malował także sceny rodzajowe, pejzaże i portrety. Zajmował się także malarstwem monumentalnym, grafiką projektową i filmem rysunkowym. Styl malarski Jana Szancenbacha ukształtował się na bazie charakterystycznego dla środowiska krakowskiej ASP podziwu dla koloryzmu. Artysta malował fakturowo, zamaszystymi pociągnięciami pędzla, wykorzystując żywą, nasyconą paletę barw. Prace malarza znajdują się w wielu kolekcjach publicznych i prywatnych na całym świecie, m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, Gdańsku, Poznaniu i Szczecinie czy w Galerii Uffizi we Florencji. Jan Szancenbach był wielokrotnie nagradzany za swoją twórczość, otrzymał np. Dyplom Honorowy Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, Nagrodę Miasta Krakowa, Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki III, II i I stopnia, Złotą Odznakę ZPAP i Złoty Krzyż Zasługi.
Fotografia u góry; Jan Szancenbach, Martwa natura z miedzianym dzbanem, 1985