Jan Lebenstein był jednym z największych malarzy polskich II poł. XX wieku. Po wojnie studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Artura Nachta-Samborskiego. Od połowy lat 50. krystalizowała się powoli Figura osiowa – emblemat jego malarstwa.
Jan Lebenstein – jesień 1959
Późną jesienią 1959 roku, 29-letni Lebenstein przyjeżdża z Warszawy do Paryża. Jego Figury osiowe zostają pokazane na I Biennale de Paris, zainicjowanym przez André Malraux, który właśnie objął tekę ministra kultury w rządzie generała de Gaulle’a. Otrzymuje Grand Prix Biennale, z czym wiąże się roczne stypendium. Ma wystawę w Musée d’Art de la Ville de Paris. Jego Figury budzą zachwyt u krytyków tej miary, co Jean Cassou, twórca Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Paryżu.
Lata 60-te to wielki międzynarodowy sukces młodego polskiego malarza. Jego obrazy znalazły się na najważniejszych wystawach europejskich, w prywatnych kolekcjach amerykańskich
i europejskich, czy w Museum of Modern Art w Nowym Jorku.
Jan Lebenstein – jesień 2019
Na wystawie będzie można zobaczyć blisko 50 dzieł artysty w tym najsłynniejsze Figury osiowe.
Wystawa jest rodzajem hommage dla artysty i jego miejsca w sztuce polskiej i europejskiej, w 60-tą rocznicę I Biennale Paryskiego w 1959 roku.
Bar, 1976, gwasz, tusze barwne, pióro, pędzel, flamastwer, papier milimetrowy, 75 x 55 cm
Sur les marches II, 1968, akryl pastele, płótno, 100 x 72, 5 cm
Figura osiowa 17