Nie mamy wpływu na kontekst kulturowy, w którym się rodzimy i dorastamy. Żyjemy w przenikających się tkankach, w mieście pociętych historii, kiczu, nieładu. Echa poprzednich pokoleń mimowolnie stają się kadrami przeszłości. Nie pasują do realiów, ale w nich odnajdujemy esencję otaczającego świata.
Izabela Siemiątkowska
Cykle „Nice”, „Świty”, „Post sowiet” skomponowane w „ECHA” utrzymane są w szarościach, ciemnych, złamanych gamach kolorystycznych, niekiedy rozświetlone akcentem lub płaszczyzną czystego koloru. Przedstawiają syntetyczne przestrzenie architektoniczne, echa wyalienowanych pomieszczeń, miast na granicy abstrakcji. Dominują potężne płaszczyzny szarości, naznaczone małymi znakami plastycznymi, które definiują ich kontekst, osadzają w kluczu do interpretacji.
Malarstwo Izabeli Siemiątkowskiej , skupia się na emocjonalnych powidokach codzienności. Kadrach, które są intymne, zastygnięte, prawie martwe. Elementach rzeczywistości, która jest naturalna, czysta, która nie jest cudzym pragnieniem, tylko strachem, tęsknotą, oddechem, czymś trudnym, ale prawdziwym.
Izabela Siemiątkowska – urodzona w Warszawie w 1990 r., pracę dyplomową obroniła z wynikiem celującym na Wydziale Malarstwa Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni malarstwa sztalugowego prof. Stanisława Baja oraz pracowni malarstwa ściennego prof. Edwarda Tarkowskiego w 2014r. Za swój dyplom otrzymała I nagrodę im. Ewy Tomaszewskiej.
Artystka zajmuje się malarstwem sztalugowym , ściennym i rysunkiem. Jest autorką wielu malowideł ściennych, mi.in. w Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie, czy muralu przy Rondzie Zesłańców Syberyjskich w Warszawie, a także w domach prywatnych, przestrzeniach korporacyjnych i miejskich. Zwyciężczyni konkursu na mural „Wola i Ochota. Przeszłość, teraźniejszość, przyszłość.” (2018/2019)
