Jak samowtór z Geno w radości hasałam aż do szczęśliwego zakończenia
To raczej rozmyślania w procesie, zapiski, wątki, kombinacje, towarzyszące spotkaniu Iwony Liegmann z Genowefą Magierą (Geno) w Wozowni.
Spotkanie
Jesteśmy podobne
Wszystko zaczęło się od prac Genowefy Magiery, które ukochane przez artystkę wisiały sobie spokojnie na ścianie Jej pracowni, przypominając, by być tylko sobą, aż sobą i że to wystarczy. Łączy Je nie tylko umiłowanie Przyrody, ze Zwierzętami w roli głównej w Ich życiu i na Ich pracach, ale również szczera, wszechogarniająca radość tworzenia. Proces ten, myślę, że w przypadku Obu, był i jest czymś więcej niż tylko wolą, raczej jakimś niesamowitym pędem przez step, wynikającym z Ich natury i pożądania aktu twórczego. Śmiało i swobodnie wykorzystują wszystko, co znalazły na swojej drodze, nie ujmując, ani nie dodając temu wartości. Wykorzystują to w myśl: wszystko może się przydać, nic nie może się zmarnować. Bez przymusu.
Myśl o współtworzeniu wystawy razem z Geno była więc czymś naturalnym, gdyż de facto jest przeniesieniem sytuacji codziennej, pracownianej, w inny wymiar i miejsce.
Moja patronka Geno
Obraz Geno jest wizualizacją artystycznej patronki, silnej, radosnej emanacji Genowefy Magiery. Powstawał jako wotum dziękczynne za bycie Sobą.
Malowany długo, z czcią i namaszczeniem przez cały czas przygotowań do wystawy.
Przedstawia Geno jako archetyp Matki Ziemi, emanującą twórczą energią, w której zawiera się źródło, początek i koniec wszystkiego.
Wypływające z Jej piersi ptaki, to skopiowane przez artystkę ptaki z prac Genowefy, tutaj są metaforą twórczej energii, która z Niej emanuje i zarazem jest przez Nią absorbowana z zewnątrz, z Natury.
Miękkie podbrzusze, przykryte zostało przez artystkę przezroczystymi kwiatami w ludowej stylistyce, malowanymi na folii i haftowanymi. Tworzą one swego rodzaju dekoracyjną suknię/fartuch okrywający wrażliwe miejsce, zakryte, ale widoczne. W jego centrum znajduje się para: sarna i jeleń, jako symbol spełnienia i zespolenia. Zwierzęta ulepione są z puszku nasion topoli, które pyląc raz w roku, przez tydzień, stały się gatunkiem nieakceptowanym, pierwszym do wycinki.
Uwagę zwracają dłonie Geno, ubrane w rękawiczki robione na szydełku, łagodnie okrywające szponiaste palce należące kiedyś do Królowej Zimy. Ponieważ Geno powstała na jej wizerunku, obraz został przemalowany przez Iwonę, a dłonie patronki to odbicie dłoni artystki, które z czułością ogrzewają lodowe szpony. Stapiają się w jedno.
Soft education
empatia, zarządzanie emocjami, budowanie relacji, komunikacja, zmiana emocji i zachowań, nauczanie, opowiadanie historii, terapia, komunikacja werbalna i niewerbalna, zmiana nawyków, asertywność, autorefleksja, adaptacja, elastyczność poznawcza i behawioralna, samokontrola, analizowanie, wnioskowanie
Prace Iwony Liegmann są formą przypowieści, opartej na prostej fabule. Artystka posługuje się narracją, w której postacie, przedmioty i zdarzenia są nośnikami i zarazem przykładami prawd uniwersalnych. Prawd: o złym traktowaniu Innych, słabszych; przemocy i patologii w świecie, niesprawiedliwości i okrucieństwie człowieka wobec natury.
W sposób nienarzucający dla odbiorcy, a wręcz w lekkim i żartobliwy tonie, posługując się metaforą, symbolem, alegorią, prowadzi nas po swoich baśniowych krainach, licząc na to, że doszukamy się znaczeń, odczytamy przesłanie. Czuła narratorka chce nauczyć nas umiejętności rozpoznawania tego co czujemy i co czują Inni i najlepszego zachowania wobec rozpoznanych uczuć. Empatia. Pozwala na budowanie relacji opartych na zrozumieniu i pomocniczości, na zaangażowanie i dostrzeganie problemów.
Do budowania swoich historii wykorzystuje przedmioty i materiały gotowe, naturalne znalezione w przyrodzie i te z natury tandetne, kiczowate, mieniące się różnobarwną kolorystyką koraliki, wycinanki, naklejki, tworząc z nich własne autonomiczne światy.
Szczęśliwe zakończenie
Przez lata gromadzenia wszystkiego co się przyda, mobbingowana do działania przez przedmioty, w poczuciu przynaglania i wiecznym pędzie, pozwoliła sobie na głęboki oddech. Wzięła długi urlop i zaczęła sprzątać w pracowni. W wielkiej radości hasała, samowtór z Geno, wywaliła wszystko na stół , zrobiła komplety. W namiętnym działaniu zaczęła tworzyć. Bez straty dla ciała i duszy.
Jest to dla Niej najbardziej autentyczna wystawa, ponieważ nie tworzy do przyjętego tematu czy w ramach projektu tylko tworzy prace spontanicznie, po prostu z potrzeby tworzenia i odkrywania. Samowtór z Geno.
Iwona Liegmann – absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, dyplom z malarstwa otrzymała w pracowni prof. Zygmunta Kotlarczyka w 1993 roku. W latach 1995-1996 odbyła studia podyplomowe w Gray’s School of Art w Aberdeen w Szkocji. W 2015 roku obroniła doktorat „Emocjonalność a banał” na UMK w Toruniu. Była także stypendystką The British Council (1995-96), Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2005, 2009), Prezydenta Miasta Torunia (2005, 2008), organizacji Stellwerk Zollverein, Essen, Niemcy (2006) oraz Marszałka Województwa kujawsko-pomorskiego (2021). Od wielu lat najważniejszym nurtem w jej twórczości są działania pro zwierzęce, przeciwko normalizacji okrucieństwa w stosunku do zwierząt.
Genowefa Magiera urodziła się 18 stycznia 1921 r., w Lgocie, w pow. wadowickim. Jako dziecko wraz z rodzicami przyjechała do Dąbrowy Chełmińskiej. Twórczość Genowefy Magiery wpisuje się w nurt art brut, sztuki skrajnie indywidualnej. Artystka obdarzona dużą wyobraźnią i intuicją kolorystyczną, swoje prace tworzyła w charakterze recycling art, wykorzystując różnego rodzaju opakowania, skrawki materiału, pozłotka, piórka, muszelki, nasiona, kamienie, które łączyła z farbami plakatowymi, akwarelami, flamastrami, kredkami ołówkowymi i świecowymi. W twórczości Genowefy Magiery wyróżniają się figury ptaków, uchwycone przez artystkę na chwilę przed odlotem oraz innych zwierząt, przypominające bajkowe stwory. Wśród tematów przeważają pejzaże z rodzinnych stron autorki. Jej obrazy znajdują się w kolekcjach Muzeum Sztuki Hors-les-nomres La Fabuloserie (Francja), Muzeum Etnograficznym w Toruniu, w kolekcji Pavla Konecnego (Czechy), Alaina Bouillet (Francja), Andrzeja Kwasiborskiego, Muzeum Etnograficznym w Warszawie, Muzeum Śląskim w Katowicach. Jej prace wystawiane były w Muzeum la Fabuloserie we Francji, Galerii Sztuki Ludowej i Nieprofesjonalnej Wojewódzkiego Ośrodka Kultury i Sztuki – Stara Ochronka w Bydgoszczy, Domu Darmstadt – Płockim Ośrodku Kultury i Sztuki, Brnie na Międzynarodowej Wystawie Art Brut Brno, Muzeum Etnograficznym w Toruniu, Muzeum Śląskim, oraz w wielu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.
Na wystawie będą prezentowane prace Genowefy Magiery ze zbiorów Muzeum Etnograficznego w Toruniu.
Kuratorka: Joanna Gwiazda