FEMIGRAPHIC to wystawa międzynarodowego kolektywu artystek działających w obszarze szeroko pojętego medium grafiki, które oscyluje między bezpośrednim doświadczaniem i jego „reprodukcją”, dotykiem i alienacją, powtórzeniem i zmianą. Artystki łączy słabość do tego szczególnego graficznego języka, który jest wynikiem eksperymentu na poszczególnych etapach procesu twórczego i technologicznego z wykorzystaniem znaczenia matrycy, podłoża, odbitki, odcisku, śladu.
Główną ideą wystawy jest pokazanie grafiki jako medium na wskroś współczesnego, medium gry z tradycją, które uwolniło się od przymusu powielania – „tyranii nakładu”. Multiplikacja, reprodukcja wynika z tożsamości grafiki, ale nie jest jej jedynym sensem i celem. Ta tradycyjna tożsamość prowokuje. Matryca (z łaciny macierz albo łono), odpowiedzialna za możliwość tworzenia wielu identycznych kopii, bezpośrednio odwołuje się do skojarzeń z kobiecym ciałem. Wątek ciała i obecności ciała w procesie graficznym pojawia się również bezpośrednio jako temat wielu prezentowanych na wystawie prac.
Ekspozycja jest także próbą wyjścia ze schematu, który w polskiej grafice opiera się na środowiskowych, hermetycznych relacjach. Grafika wciąż pozostaje zmaskulinizowaną, stąd pomysł na prezentację działań prowadzonych przez kobiety, reprezentantki różnych ośrodków artystycznych (Polski, Chorwacji i Guam/USA).
Wystawa Femigraphic jest wspólną inicjatywą czterech artystek, które poznały się przy okazji międzynarodowych wydarzeń poświęconych grafice, przede wszystkim podczas konferencji i wystaw w ramach IMPACT – International Multi-disciplinary Printmaking Conference – Artists, Concepts and Techniques (...).
Katarzyna ZIMNA (Łódź, Polska) dosłownie pokazuje swoją „graficzną kuchnię”: matryce do grafik wykonuje często z materiałów dostępnych w domu, jak kasze, sól (Sauna, 2024), ciasto pierogowe (Czarne pierogi, 2022) czy koraliki do prasowania, którymi bawiły się jej córki (Love is patient, 2020).
Martyna RZEPECKA (Poznań/Toruń, Polska) eksploruje fizyczny proces wycinania linorytów/„ciałorytów” oraz tkankę ich sensualnego odbioru, oddając widzom „grafikę” do dotykania, jak w pracy Id z 2017 roku, czyli nigdy „nie odbitej”, dziewiczej, matrycy-płaskorzeźby.
Irena KECKES (Guam/USA) tworzy przede wszystkim w technice drzeworytu, często drukując swoje prace na tkaninach, dzięki czemu anektują przestrzeń, zyskują formę zmysłowych instalacji.
Ana VIVODA (Chorwacja) wywodzi natomiast swoją twórczość z tradycyjnych technik, które łączy z drukiem cyfrowym i haftem; tworzy też instalacje i książki artystyczne, pozostając w tematyce intymnych historii.
Oprócz grafik, matryc, realizacji intermedialnych, tkanin i obiektów na wystawie prezentowane są również elementy dokumentacji procesu twórczego – materiały fotograficzne i wideo – oferujące widzom podróż do źródła Femigraphic.