Grzegorz Pabel urodził się w 1940 roku w Ostrowcu Świętokrzyskim. Ukończył malarstwo w pracowni Jana Cybisa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie pracował od 1967 roku. Prowadził pracownię malarstwa na Wydziale Architektury Wnętrz, następnie na Wydziale Grafiki. Dwukrotnie pełnił funkcję prorektora ASP – do spraw studenckich w kadencji 1990-1993 i do spraw artystycznych, badawczych i kontaktów zagranicznych w kadencji 2002-2005. Od 1992 jest profesorem. W latach 1996-2007 roku prowadził Galerię Studio w Warszawie. Obecnie jest związany z Akademią WIT (dawniej Wyższa Szkoła Informatyki Stosowanej i Zarządzania w Warszawie). Swoje prace prezentował na około 40 wystawach indywidualnych i ponad 100 zbiorowych.
Grzegorz Pabel, uczeń Jana Cybisa i jeden z jego ostatnich dyplomantów, za najważniejszą część swego malarstwa uznaje pracę z jego energią, barwami oraz nastrojem. Pozostał wierny warszawskiej szkole koloryzmu, jednak jej idee przełożył na własny język, a istotą jego sztuki stało się znalezienie oryginalnej formuły dla transpozycji rzeczywistości. Swe obrazy – wielkie, pełne ekspresji płaszczyzny malarskie – artysta podporządkował emocjom oraz energicznemu gestowi ręki, dlatego jego twórczość można też oglądać w kontekście dziedzictwa baroku. Pierwiastek ten połączył on z wpływami sztuki Dalekiego Wschodu. Pabel zajmuje się malarstwem nieprzedstawiającym, które mimo braku konkretnych śladów, wyraźnie odnosi się do obserwacji pejzażu i natury. Pokazuje jej zmienność i potęgę żywiołów, przekazując swe odczucia przyrody w spontanicznym, niemal instynktownym sposobie komponowania prac. Jednak „natura” sztuki interesuje go znacznie bardziej niż natura w sensie przyrodniczym. Ta ostatnia pojawia się w jego malarstwie w najogólniejszym znaczeniu jako życie, obejmując wszystko, co tworzy jego procesy. – Agnieszka Maria
O Nagrodzie imienia Jana Cybisa
Nagroda imienia Jana Cybisa jest najstarszą i najbardziej prestiżową nagrodą przyznawaną w dziedzinie malarstwa w Polsce. Została ustanowiona w 1973 roku przez Okręg Warszawski Związku Polskich Artystów Plastyków w rocznicę śmierci Jana Cybisa, inicjatora powstania Okręgu Warszawskiego tuż po II Wojnie Światowej.
Jan Cybis był postacią niezwykle ważną w sztuce polskiej po 1945 roku. W historii zaznaczył się jako nauczyciel i mentor kilku pokoleń polskich artystów, malarz i rysownik, pedagog i publicysta, czołowy reprezentant nurtu kolorystycznego w malarstwie lat 30. i sztuce powojennej.
W naturalny sposób, po śmierci Jana Cybisa OW ZPAP zaczął przyznawać nagrodę jego imienia. W początkowych latach pierwszymi laureatami byli jego uczniowie lub artyści, których twórczość była bliska koloryzmowi, to jest Tadeusz Dominik, Jacek Sempoliński, Jan Berdyszak czy Jan Dziędziora. Przełomowym momentem w historii nagrody było przyznanie jej za rok 1995 Ryszardowi Winiarskiemu, którego sztuka zawierała pierwiastki konceptualizmu i była wyraźnym otwarciem się na inne style.
Obecnie nazwiska laureatów Nagrody im. Jana Cybisa to panteon polskiej sztuki współczesnej, obrazujący przekrój najważniejszych tendencji i wpływów w polskim malarstwie w ostatnim 50-leciu. Są wśród nich Jerzy Nowosielski, Stefan Gierowski, Jan Tarasin, Stanisław Fijałkowski, Erna Rosenstein, Leon Tarasiewicz, Teresa Pągowska, Jerzy Kałucki, Wojciech Fangor, Koji Kamoji, Magdalena Moskwa, Janusz Lewandowski i Andrzej Podkański.