Podczas pobytu na rezydencji artystycznej w Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej Grzegorz Kozera pracował nad projektem nawiązującym do tradycji uczestnictwa w plenerach artystycznych, inspirując się twórczością Jana Cybisa – przedstawiciela kapistów. Punktem wyjścia stał się dla artysty dziennik mistrza z lat 1954 – 1966, w którym zapisywał spostrzeżenia, notatki oraz wspomnienia o kilkukrotnej obecności w Ustce. Podczas plenerów Cybis tworzył zazwyczaj akwarele, którymi po powrocie do pracowni posługiwał się jako wstępnymi szkicami do obrazów olejnych.
Grzegorz Kozera postanowił podejść do zjawiska pleneru w zupełnie odmienny sposób, czerpiąc ze zwyczajów, jednocześnie pamiętał o zmianach społecznych w strukturze wypoczynkowego miasta na przestrzeni lat. Jego szkicownikiem stał się aparat w smartfonie,
a akwarele na papierze gotowymi dziełami prezentowanymi podczas finałowej wystawy. Nie stronił też od zapisywania współczesnych akcentów miasta, ale skupił się na wyborze jednego obiektu
i reprodukowania go w kilkudziesięciu ujęciach.
Główną inspiracją dla artysty stał się widok z okna w pokoju hotelowym na kładkę z napisem „Ustka”, usytuowaną w porcie nad rzeką Słupią. Malował go wielokrotnie farbami akwarelowymi, wybierając za każdym razem inną gamę kolorystyczną. W trakcie swej pracy artysta uważnie studiował notatki Jana Cybisa o barwie, z których najmocniej zapamiętał wypowiedź kapisty z 1962 roku, w którym odwiedził Ustkę: „W malarstwie zestawienie nie powtarza się nigdy drugi raz. Astronomia!”. Jan Cybis podczas pobytu w Ustce namalował kilka akwarel przedstawiających spichlerz widziany z portu, Grzegorz Kozera pojawiając się po latach w tym samym miejscu, malował port mieszkając w spichlerzu, przekształconym obecnie na jeden z salonów wystawowych Bałtyckiej Galerii Sztuki Współczesnej w Ustce.
Dla Kozery równie ważne było podejście Cybisa do zgłębiania wybranych motywów, prowadzące do odnajdywania coraz to nowych w nich wartości. Artysta doskonaląc jeden gest, jeden temat, czerpał również inspiracje z japońskiego drzeworytu, coraz bardziej doskonaląc swoje umiejętności. Malowanie jednego motywu mogło sprawić, że artysta ucząc się jednej perspektywy, przestawał malować z natury, wykonując kolejne kopie pierwszego obrazu.
Weronika Teplicka
Grzegorz Kozera – (ur. 1983 Warszawa) – doktor sztuki, malarz, autor kolaży. W latach 2003–2008 studia na Wydziale Historii Sztuki UKSW w Warszawie. W latach 2006–2011 studia na ASP w Warszawie. Dyplom z wyróżnieniem rektorskim w pracowni Przestrzeni Malarstwa prof. Leona Tarasewicza i dr Pawła Susida. W latach 2017–2020 studia doktoranckie na ASP w Krakowie w pracowni prof. Grzegorza Sztwiertni. Jest m.in dwukrotnym stypendystą Funduszu Popierania Twórczości ZAIKS (2020, 2022) dwukrotnym stypendystą Urzędu m. st. Warszawy (2014, 2016), laureatem programu Młoda Polska (2019) oraz wyróżnionym na konkursie 42. Biennale Malarstwa Bielska Jesień (2015). Od 2020 roku pracuje na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP. Prace w kolekcjach: Muzeum Narodowego w Gdańsku, Muzeum Literatury w Warszawie, Płockiej Galerii Sztuki, Galerii Sztuki w Legnicy, Galerii Białej w Lublinie, Galerii Bielskiej BWA, Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy.
Kuratorka: Weronika Teplicka
