W swojej indywidualnej wystawie Kiefer zabiera widzów w podróż do wyjątkowych wspomnień z młodości: dmuchawek z przyjaciółmi w rezerwacie przyrody Hageven (Pelt, Belgia). Malowane portrety, idylliczne krajobrazy, dmuchawki wyrzeźbione z drewna i relikty przeszłości są eksponowane w przestrzeni przebitej brązowymi lotkami. Artefakty o militarnej inspiracji, takie jak emblematy przypominające wojskowe insygnia, sugerują, że Kiefer łączy to cenne wspomnienie z dzieciństwa z aktualną kwestią: trwającą wojną na Ukrainie, która dzieje się tak blisko granic Polski. W pokojowy sposób, poprzez dziecięcą zabawę, artysta stawia opór (wojnie). Dołącz do armii Kiefera i twórz sztukę!
Gideon Kiefer (1970)
W ciągu nieco ponad dekady Gideon Kiefer (ur. 1970, Belgia) stał się prawdziwym mistrzem rysunku. W 2019 roku artysta rozpoczął nowy rozdział, prezentując serię wysublimowanych obrazów olejnych na drewnie. W swojej twórczości Kiefer kreuje wyjątkowy wszechświat wypełniony intymnymi i osobliwymi scenami, będącymi mieszanką rzeczywistości i wyobraźni. Sceny te inspirowane są wspomnieniami artysty oraz głęboko zakorzenioną nieufnością co do ich dokładności. Choć ten osobisty aspekt jest głównym wątkiem przewijającym się przez jego prace, na innym poziomie jego rysunki i obrazy konsekwentnie odzwierciedlają wyostrzone postrzeganie i krytykę geopolityki oraz aktualnej globalnej sytuacji ekologicznej. Kiefer często przedstawia te tematy w sposób bardziej metaforyczny.
W swoich nowszych seriach czerpie inspirację z malarzy barokowych, takich jak Rubens i Caravaggio, a także z rosyjskiego realisty Ilji Repina, których Kiefer pamięta z przeglądania książek o sztuce należących do jego dziadka. Przywłaszcza sobie szczegóły, które go fascynują, reinterpretując je i nadając im nowe znaczenia — proces ten przypomina sposób funkcjonowania pamięci.
Chociaż Kiefer stosuje klasyczne techniki malarstwa olejnego, unika tradycyjnych podłoży. W stylu często przypominającym kolaż tworzy wielowarstwowe narracje głównie na drewnianych panelach. Dramatyczne dłonie, malowane z dbałością o szczegóły, są powtarzającym się motywem, odzwierciedlającym fascynację artysty ich technicznymi wyzwaniami. Ujęte w napięte gesty, chwytające się nawzajem lub chwytające fałdy nagiego ciała, te dłonie są integralną częścią złożonych, wielowarstwowych opowieści Kiefera. Jak w swoich wcześniejszych pracach, Kiefer wprowadza detale, takie jak małe czerwone prostokąty czy czarne kropki, które odnoszą się do ran lub konkretnych anegdot. Pejzaże malowane luźnymi pociągnięciami pędzla przywodzą na myśl małą belgijską wioskę, w której dorastał. Ręcznie pisane teksty ujawniają niektóre z często intrygujących treści ukrytych w każdej pracy, jednocześnie subtelnie wyrażając jego troskę o zmiany klimatyczne i globalne ocieplenie.
Obrazy Kiefera płynnie kontynuują wątki rozwinięte w jego pracach na papierze; artysta nieustannie tworzy własny, unikalny mikrokosmos, balansując pomiędzy tradycją a współczesnością, intymnymi opowieściami a globalną krytyką, a ponadto napięciem między rzeczywistością a fikcją.