Artyści Francisco Goya (1746–1828) i Salvador Dalí (1904–1989) żyli w innych epokach, ale łączył ich wspólny hiszpański rodowód i to samo narodowe dziedzictwo, z którego czerpali inspiracje. Obaj w swoich czasach osiągnęli sukces jako kreatorzy gustów, a ich twórczość na stałe weszła do historii sztuki światowej. Drogi tych niezwykłych i oryginalnych twórców zeszły się w drugiej połowie XX wieku, kiedy to ekscentryczny malarz Salvador Dalí, zafascynowany dorobkiem wielkiego rodaka, postanowił zinterpretować jego słynny cykl Kaprysy, poddając każdą z grafik artystycznej metamorfozie.
Grafiki w nowej interpretacji z pozoru niewiele różnią się od oryginalnych wersji. Artysta dodał jednak elementy charakterystyczne dla swojej twórczości, które nadały im oryginalności. Już na pierwszy rzut oka w pracach Dalego dominuje kolor, który przełamuje monochromatyczność przedstawień Goi. W pracach Dalego odnaleźć można również szereg znaków rozpoznawczych twórczości hiszpańskiego surrealisty jak: miękkie zegary, żyrafy, skorupiaki, czy nagie kobiece ciała. Dalí, jak zawsze, również i tu popisał się bogatą wyobraźnią i pomysłowością dodając wiele symboli, których odczytywanie nadal nastręcza trudności historykom i krytykom sztuki. Każdej z grafik nadał także własny tytuł (za wyjątkiem grafiki „Gdy śpi rozum, budzą się potwory”). Dalí, przerabiając grafiki, bawi się dziełami mistrza, sprawia, że zyskują one nową wartość, wciąż jednak pozostając pod ich wielkim wrażeniem.
Prezentowany zbiór to kompletny cykl 80 rycin Francisco Goi wydrukowanych z oryginalnych płyt w latach 1821-1836 (częściowo już po śmierci artysty) i tyleż samo graficznych komentarzy Salvadora Dalego numerowanych i sygnowanych przez niego. Les caprices de Goya de Dali, jedno z jego ostatnich dzieł, zostało wydane zgodnie z wolą artysty przez Ateliers Rigal w Paryżu w 1977 roku. Oba zestawione cykle graficzne, pochodzą z prywatnego zbioru kolekcjonera, który znał osobiście Dalego i od wielu lat gromadzi jego prace.
(materiały prasowe)