Z bogatego dorobku artystycznego obu artystów, wybrane zostały przede wszystkim plakaty teatralne i filmowe. Plakaty Franciszka Starowieyskiego pochodzą z kolekcji Adama Sadowskiego pseudonim - „Kobayashi” poznańskiego twórcy street artu, wyspecjalizowanego w technice szablonu. Jego prace można było oglądać min. w trakcie ostatniego Urban Art Area w Centrum Praskim Koneser. Artysta jest wielbicielem dobrej, polskiej sztuki, dla którego plakaty i teatry rysowania Franciszka Starowieyskiego stanowiły przed laty inspiracje do wyjścia ze swoją charakterystyczną kreską na ulice miast.
Robiąc plakaty, mam wieczną wystawę na mieście. Robić sztukę dla wszystkich jest jednak największą radością.
Byk
Franciszek Starowieyski – jeden z twórców Polskiej Szkoły Plakatu – od 1956 r. zrealizował ponad 300 plakatów. Uprawiał grafikę użytkową, plakat, rysunek, malarstwo – inspirowały go secesja i surrealizm, był wielbicielem baroku (od 1970 roku zaczął datować swoje prace 300 lat wstecz). Znawca i kolekcjoner dzieł sztuki, barwna postać i gawędziarz – artystyczny pseudonim Jan Byk (w 1971 powstał film “Bykowi chwała” poświęcony sztuce artysty, reż. A. Papuziński). Urodzony 8 lipca 1930 r. w Bratkówce (Podkarpackie) – zmarł 23 lutego 2009 r. w Warszawie.
Studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie (1949-1952) u W. Weissa i A. Marczyńskiego, następnie na Warszawskiej ASP (1952-1955), dyplom w pracowni M. Byliny. Był wykładowcą Berliner Hochschule der Kunste (1980), od 1993 r. Europejskiej Akademii Sztuki w Warszawie. Od 1981 r. tworzył spektakle Teatru Rysowania, zrealizował ponad 20 spektakli m.in.: w Wenecji, Paryżu, Sewilli, Chicago, Spoleto, w Katowicach i w Warszawie.
Autor scenografii teatralnych i telewizyjnych – nagroda “Złotej Maski” za scenografię do Króla Ubu K. Pendereckiego w Teatrze Wielkim w Łodzi, 1994. Należał do Alliance Graphique International (AGI). Jego prace znajdują się w zbiorach muzeów i kolekcjach prywatnych na na całym świecie m.in.: Museum of Modern Art (MoMA) w Nowym Jorku, w którym jako pierwszym Polak, miał indywidualną wystawę w 1985 r.
Andrzej Dudziński – malarz, grafik, ilustrator. Zajmuje się rysunkiem, plakatem, ilustracją prasową, scenografią teatralną, filmem i fotografią. Urodził się w 1945 roku w Sopocie Studiował architekturę na Politechnice Gdańskiej w latach 1966-68. Zakończył studia na ASP w Warszawie na Wydziale Grafiki, w pracowni plakatu Henryka Tomaszewskiego. Jeszcze jako student zaczął zamieszczać swoje rysunki w miesięczniku Polska oraz w tygodnikach Szpilki i Kultura. W latach 1970-72 Dudziński mieszkał w Londynie, współpracując z pismami undergroundu OZ, Ink, Frendz i Time Out.
W 1977 roku zaproszony został na Międzynarodową Konferencję Grafików w Aspen, Kolorado. Po przyjeździe do Stanów postanowił zamieszkać w Nowym Jorku.
W latach 1982 − 1990 wykładał w Parsons School of Design w Nowym Jorku. Współpracował m.in. z: The Atlantic, Monthly, The Boston Globe, Newsweek, The New York Times, Playboy, Rolling Stone, Vanity Fair, The Washington Post oraz Time.
Wyobraźnia Andrzeja Dudzińskiego ma korzenie w surrealizmie i przejawia się groteskowym przeskalowywaniem form, absurdalnym dowcipem w mieszaniu porządków świata ludzi, zwierząt i przedmiotów, zaskakującym przemieszczaniem i nakładaniem się na siebie technik collage'u, rysunku, malarstwa, intuicyjnym i arbitralnym dysponowaniem kolorem.
Dudziński jest laureatem wielu prestiżowych nagród, przyznawanych w kraju i za granicą m.in. przez Międzynarodowe Targi Książki w Berlinie, Polskie Towarzystwo Wydawców Książek, Society of Newspaper Design, The Arts Directors Club of New York, Society of Illustrators, The American Institute of Graphic Arts, London Advertising Awards Committee.
Kuratorka wystawy: Leonarda Szwed-Strużyńska
