U źródeł twórczych poszukiwań Jana Ziemskiego, Kajetana Sosnowskiego i Andrzeja Nowackiego tkwi potrzeba redukcji i koncentracji środków wyrazu. Dążenie do czystej formy prowadzi w obszary namysłu nad obrazem, którego fizyczność ucieleśnia żywą energię, uaktywnia sensualny odbiór. Dzieła każdego z trzech artystów eksplorują zjawisko wizualności, poddają w wątpliwość wiarygodność i jednoznaczność świadectwa ludzkich zmysłów – w próbie dociekania tajemnicy widzialnego balansują pomiędzy ujęciem wrażeniowym i racjonalnym.
Za ulotnością tych obrazów kryje się to, co uniwersalne – niepostrzegalna struktura rzeczywistości, prawda o świecie, której artysta dotyka bądź za pośrednictwem intuicji, jako pewnej wewnętrznej wiedzy, bądź też wysiłku intelektualnego. Harmonia form geometrycznych ma charakter esencjonalny, bliski doznania istoty rzeczy.
Przybierające formę materii reliefy i obrazy-obiekty, uwolnione od obrazowania świata widzialnego, tworzą rzeczywistości nowe, przekazują energię, emanują wielką magię kontemplacji, doznań i wzruszeń.
Pokazane na wystawie dzieła Sosnowskiego, Ziemskiego i Nowackiego przynależą do różnych lat i okresów twórczych, obrazują więc wielowątkowość myśli i eksperymentów każdego z artystów. Prace Ziemskiego i Sosnowskiego pochodzą ze zbiorów Wojciecha Fibaka, jednego z najważniejszych kolekcjonerów sztuki polskiej. Fibak już przed wielu laty dostrzegł znaczenie twórczości tak Sosnowskiego, jak i Ziemskiego, wzbogacając swoją kolekcję o ich dzieła, w jego zbiorach znajdują się również liczne reliefy Andrzeja Nowackiego.
Darya Pyshynskaya
