„Zamiast iluzji pojedynczości i integralności istnieje w nas migotliwa wielość, nieskończona potencjalność, której nie jesteśmy w stanie wyczerpać ani zrealizować do końca życia”
Olga Tokarczuk – „Czuły narrator”
Czułość papieru fotograficznego albo błony fotograficznej to cecha emulsji światłoczułej określająca jakie naświetlenie jest potrzebne w danych warunkach.
Temat światła jest bliski moim poszukiwaniom twórczym już od pierwszej wystawy podyplomowej „Spotkania poza czasem” /Galeria Entropia, 1993/. W czarno-białej fotografii wielkoformatowej i filmie zajęłam się symetrią ciała w świetle. Zwielokrotnione odbicia jego fragmentów tworzyły surrealistyczne formy zawieszone w kosmicznej próżni, byty w tym zespoleniu już nieludzkie, odległe od ziemskiej natury. Intrygują mnie możliwości budowania nowych kontekstów i znaczeń, odkrywanie tej „migotliwej wielości”, dlatego lubię posługiwać się różnymi środkami wyrazu, często dając się prowadzić intuicji i przypadkowi. W pierwszej instalacji powróciłam do symetrii, wykorzystując folię lustrzaną - materiał wiotki delikatny, a równocześnie bardzo czuły na światło, które odbija, zwielokrotniając blaski i cienie. W centrum umieściłam lekką formę abstrakcyjną, a jednak organiczną. Trochę jak w krzywych zwierciadłach odbicia ulegają zniekształceniom, tworząc złudzenia form nowych, symetrycznych a jednak różnych. Poprzez podświetlenia, prześwietlenia, wrażliwość na światło i ruch powietrza to, co powstaje jest iluzoryczne, efemeryczne i ulotne. W Instalacji z papierową formą kojarzącą się z kwiatem, badam przenikanie materii światłem. Ruch, cień, odbicia. Światło wewnętrzne i światło z zewnątrz. Czułość światła i świata. Kosmos. Eksplozja.
Ewa Mizera-Raczkowska, ukończyła rzeźbę w licem plastycznym Kenara w Zakopanem, później grafikę na wrocławskiej ASP. W trakcie studiów i po ich ukończeniu zajmowała się fotografią, filmem a szczególnie grafiką artystyczną. Bliskie jest jej malarstwo, pracuje również w technikach kolażu. Od wielu lat jej pasją są działania performatywne, instalacyjne i scenograficzne. Realizuje projekty zbiorowe oraz indywidualne prezentując je co roku na organizowanym w Autorskich Liceach Artystycznych „Dniu Światła”. Ukończyła studia podyplomowe Wiedzy o kulturze, bliska jest jej arteterapia. Od wielu lat jest nauczycielem, tutorem i dyrektorem liceum plastycznego ALA we Wrocławiu. Uczestniczyła w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych. Działania efemeryczne, twórczy proces, poszukiwanie różnorodnych rozwiązań, stawianie pytań i intuicyjne odpowiedzi poprzez badanie materii podatnej na światło, eksperymenty z różnymi rodzajami technik i oświetlenia, budowanie instalacji i tworzenie performance często bardziej kojarzących się z teatrem (teatr plastyczny). To lubię :)
