Ekspozycja artystki w Żywej Galerii Stalowa 52 w Warszawie, zatytułowana "RESONANCE", odkrywa fascynujące aspekty twórczości Ewy Jendraszko. Tytuł wystawy odnosi się nie tylko do tytułu jednego z obrazów malarki, ale również do dynamicznego oddziaływania statycznych prac w procesie ich kontemplacji przez widza oraz w procesie twórczym, ze szczególną uwagą na interakcje twórcy z jego podświadomością. Zjawisko rezonansu w kontekście artystycznym to niematerialne połączenie między ludźmi, a także głębsze związanie widza z twórcą. To subtelne oddziaływanie na odległość niepodlegające prawom trendów i uwarunkowaniom kulturowo-historycznym.
Obrazy artystki są głęboko zakorzenione w filozofii estetyki z zamiarem dążenia do uwolnienia się spod wpływów kulturowych i historycznych. Wpływy te, jak mówi artystka, pozbawiają indywidualną jednostkę wglądu w jej osobisty świat piękna i narzucają zbiorową interpretację. Najprostszym tego przykładem może być symbol sowy w kontekście kultury perskiej i środkowoeuropejskiej. Sowa, która w Iranie stanowi symbol nadchodzącego zła, w Polsce jest symbolem mądrości i wiedzy.
Artystka skupia się na fundamentalnych uczuciach towarzyszących procesom twórczym i percepcji dzieła sztuki. To, co porusza jednych, może odrzucić innych. Obydwa te uczucia stanowią formę rezonansu, a jedynie ich interpretacja nadaje im pozytywny lub pejoratywny sens. W obu przypadkach widz zostaje poruszony. Uczucia obserwatora wobec dzieła sztuki pozostają zawsze niepełne i zmiennie, zależne od chwili i życiowych doświadczeń patrzącego, podobnie jak zmienne są pory roku. Dlatego artystka całkowicie oddaje się chwili, rezonansowi, który istnieje "tu i teraz". Stan ten artystka doskonale wyraziła w motcie poprzedniej serii wystaw pod tytułem "Art of Presence".
Zjawisko Rezonansu jest trudne do uchwycenia w statycznym obrazie, związane jest raczej z dynamiką postrzegania ukończonego dzieła i procesem odczuwania wpływu i wrażeń związanych z tworzeniem pracy. Można powiedzieć, że obrazy Jendraszko stanowią instrumenty, na których widz może zagrać swoje własne melodie.
Monochromatyczność prac artystki wskazuje na prostotę rezonujących obiektów i czystość ich brzmienia. Koła, często obecne w jej dziełach, mogą symbolizować cykle i częstotliwości, nadające charakter i ton dźwiękom. Dźwięk, rozchodzący się w przestrzeni, napotyka na różne media, wywołując przesunięcia, zniekształcenia, niektóre przyjemne, inne nie. Nieregularności procesów akustycznych stają się w obrazach reprezentacją środowiska, które wpływa na dźwięki.
Tytuł wystawy znakomicie oddaje klimat i stylistykę prac artystki. Jej prace to opowieści o intymnym świecie autorki i jednocześnie subtelna gra z wyobraźnią widza. Twórczość artystki jest także manifestacją sprzeciwu wobec estetyki współczesnej kultury konsumpcyjnej, atakującej widza kakofonią barw i błahych tematów. Jej prace są wielowymiarowe i tajemnicze.
Ewa Jendraszko, artystka o wyjątkowym podejściu do sztuki, kształtowała swoją ścieżkę artystyczną poprzez filozofię. Jej głównym medium jest malarstwo, posługuje się również fotografią i grafiką komputerową. Od początku bliska jej była estetyka czarno-biała inspirowana starą fotografią i dawną sztuką filmową. Edukację artystyczną zdobywała między innymi w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w ramach Akademii Otwartej. Związana była także z Warszawską Pracownią Rysunku Moduł. W tym czasie istotny wpływ na jej twórczość miała znajomość z malarzem Andrzejem Fogttem, który stał się dla niej inspiracją do poszukiwań wolności w tworzeniu. Mieszkała i tworzyła w Kanadzie, gdzie kształciła się w temacie konceptów i technik sztuki abstrakcyjnej w Art Gallery of Ontario. Uczestniczyła w rezydencjach artystycznych, brała aktywny udział w licznych plenerach malarskich w kraju i za granicą. Jej prace zdobią kolekcje na całym świecie, między innymi w Kolekcji Zamku w Pułtusku, a także poza granicami Polski w Kanadzie, Anglii, Holandii, Grecji i USA. Mieszka i pracuje w Warszawie.
Kuratorka: Anna Madejska
