Co by było, gdybyśmy w życiu kierowali się przede wszystkim empatią? W swojej sztuce sprawdza to Ewa Dąbrowska.
Wystawa "Homo empathicus" ukazuje dwie wizje człowieka: negatywną i pozytywną. Ta pierwsza przedstawia ludzi karykaturalnie zdeformowanych przez plastikowe śmieci. Artystka nawiązuje w niej do żółwi wodnych i innych zwierząt, które stały się kalekie, żyjąc uwięzione w plastikowych odpadach wyrzucanych do oceanów. Nie znamy podobnych deformacji ludzkiego ciała, co nie zmienia faktu, że na co dzień nie odczuwamy skutków katastrofy klimatycznej. Punktem wyjścia do stworzenia rzeźb były śmieci, które Ewa Dąbrowska znalazła w orońskim parku. Czy „zamieniając” człowieka ze zwierzęciem łatwiej będzie zrozumieć skalę naszej bezmyślności? Czy zrozumiemy, jak destrukcyjnie wpływamy na przyrodę i nas samych?
Negatywna wizja zderza się z pozytywną. Jej personifikacją jest postać kobiety, która karmi piersią prosiaczka. Inspiracją dla pracy stała się fotografia Indianki z lasów Amazońskich, trzymającą na rękach dziecko, która jednocześnie pochyla się nad świnką, by móc ją nakarmić. Takie zwyczaje panują w miejscach, w których zwierzęta traktowane są z czułością bądź uważa się je za święte, Indianka jest dla Ewy Dąbrowskiej symbolem nadziei na to, że człowiek potrafi jeszcze współistnieć z innymi istotami. Nadziei na to, że są jeszcze ludzie, którzy nie kierują się zyskiem za wszelką cenę, nie patrzą krótkowzrocznie w przyszłość i nie traktują natury jako zasobów do porąbania i spalenia. Ludzka natura ma w sobie dwa przeciwstawne potencjały i tylko od nas samych zależy, którą część będziemy w sobie pielęgnować.
Ewa Dąbrowska, absolwentka pracowni prof. Antoniego Janusza Pastwy na Wydziale Rzeźby Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się tworzeniem instalacji, happeningów i rzeźbą tradycyjną. Ważnym obszarem działań artystki jest sztuka ziemi, która skłania do zastanowienia się nad kondycją planety oraz poczynaniami człowieka wobec niej.
kuratorka: Kaja Werbanowska
