Eugeniusz Gerlach urodził się w roku 1941 w Bieniawie. W latach 1960-1966 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Malarstwo sztalugowe i architektoniczne studiował w pracowni prof. Wacława Taranczewskiego, natomiast grafikę warsztatową u prof. Mieczysława Wejmana. Od roku 1966 jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. W swoim dorobku ma ponad 70 wystaw indywidualnych i udział w ok. 80 wystawach zbiorowych, na których zdobywał nagrody i wyróżnienia. Trzykotnie otrzymywał Stypendium Ministra Kultury i Sztuki.
Pierwsze lata plastycznych poszukiwań Eugeniusza Gerlacha to okres fascynacji osiągnięciami kolorystów i postimpresjonizmu, poparte edukacją w Krakowskiej Akademii. Powstają portrety, martwe natury, pejzaże, pierwsze kompozycje na poły abstrakcyjne czerpiące z osiągnięć kubizmu i futuryzmu, czy później malarstwa informel. Z biegiem lat, stopniowo pojawiają się figury ludzkie zredukowane do sylwetek wpisanych w płaszczyzny ekspresyjnego, żywego koloru, rozgraniczane ostrym konturem łuków i linii; przedmioty określane polami barw obwiedzionymi czarnym konturem, czy obrazy nie mające prostych odniesień do widzialnej rzeczywistości. Eugeniusz Gerlach nawiązuje dialog z największymi osiągnięciami sztuki początków XX wieku, testuje możliwości warsztatu, prowadzi rodzaj praktycznej teorii sztuki przy jednoczesnym zachowaniu ciężaru materii malarskiej, bo też formalne zagadnienia komponowania przestrzeni zdają się pełnić tutaj rolę pierwszoplanową. Jego obrazy najczęściej wybiegają w kierunku abstrakcji, ale zatrzymują się na jej progu. Tutaj eksperymenty kompozycyjne ujęte zostają w szlachetną i harmonijną strukturę.
