Punktem wyjścia wystawy Duby smalone są prace artystek, które badają własne wiejskie korzenie i ich relacje z modernizacją. Myśląc o swoich dziadkach i pradziadkach, pytają o konsekwencje elektryfikacji wsi czy kolektywizacji i uprzemysłowienia rolnictwa. Przyglądając się historii swoich babć, zadają pytania o emancypację kobiet na wsiach Europy Środkowej i o historię awansu społecznego w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Niektóre cofają się dalej, domyślając się losów swoich praprababek i ich przodków – ludzkich maszyn systemu pańszczyźnianego.
Wyrastające z tych korzeni prace wystawione są na działanie współczesnych kryzysów. Na historie modernizacji wsi, splecione z losami ich własnych rodzin, artystki patrzą przez pryzmat katastrofy klimatycznej, zmierzchu kapitalistycznego porządku, niedokończonej modernizacji rodzinnych miejscowości i przyspieszonego rozwoju technologii służących głównie najbardziej uprzywilejowanym członkom społeczeństwa. Cierpliwie pielęgnują jednak alternatywne wizje. Takie, w jakich relacje między człowiekiem, naturą i technologią nie są hierarchiczne i nie podporządkowują się imperatywom zysku i rozwoju.
W budynku dawnej elektrowni w Białymstoku wspólnie budujemy świat zawieszony między fikcją a rzeczywistością. Surrealistyczny, posthumanistyczny, inspirowany przednowoczesnymi wierzeniami, powieściami science-fiction i alternatywnymi obiegami wiedzy. Świat zamieszkany przez hybrydyczne istoty, w którym niezbędne technologie sadzi się i obserwuje, jak rosną. Mamy nadzieję, że będzie to miejsce wytchnienia także dla odwiedzających nas gości.
Udział biorą: Agnieszka Brzeżańska, Eglė Budvytytė, Kasia Hertz, Anna Hulačová, Karol Palczak, Agnieszka Polska, Martina Drozd Smutná, Iza Tarasewicz.
Kuratorka: Katarzyna Różniak-Szabelska