Wystawa „Drogi do Jerozolimy” to próba ukazania fenomenu Jerozolimy jako miasta świętego trzech wielkich kultur: żydowskiej, chrześcijańskiej i muzułmańskiej. Pokaże ona Jerozolimę istniejącą w konkretnej rzeczywistości geograficznej, historycznej i kulturowej, ale także jako przestrzeń wyobrażoną ‒ metafizyczny cel pielgrzymek, fantazmat podróżników, eschatologiczny kres życiowych wędrówek pokoleń wiernych w zaświatach. Wedle religijnych tradycji to właśnie w Jerozolimie świat miał swój początek i tam któregoś (sądnego) dnia miałby mieć swój koniec. Jerozolima jest pełna sprzeczności i paradoksów. To miasto zarówno wspólne, jak i podzielone, którego status od stuleci jest związany z duchowością i pobożnością wyznawców różnych religii, a zarazem z gwałtownymi politycznymi konfliktami, nierzadko motywowanymi religijnie.
Wystawa jest pomyślana jako otwarta i wielokulturowa przestrzeń wiedzy i dialogu, w której sztuka i rękodzieło dawnych epok spotykają się z pracami artystek i artystów współczesnych. Zaprezentujemy dzieła sztuki i artefakty, które powstały w Jerozolimie – i szerzej, w Palestynie – jak również takie, które są wyrazem fascynacji i tęsknoty za tym terytorium, przywołują wspomnienia i symboliczne wyprawy. Refleksję nad uniwersalną historią, odwiecznym mitem i skomplikowaną współczesnością Jerozolimy będziemy prowadzić z lokalnej perspektywy Warszawy. Tytuł ekspozycji odwołuje się do Jerozolimy jako celu wędrowania i pielgrzymowania, ale też do szczególnej lokalizacji, w której odbędzie się wystawa – gmachu głównego Muzeum Narodowego w Warszawie, znajdującego się pod adresem Aleje Jerozolimskie 3.
Kuratorzy: Marcin Romeyko-Hurko, Aleksandra Sulikowska-Bełczowska
Fotografia u góry: James Robertson (1813–1888), Felice Beato (1832–1909), Antonio Beato (ok. 1835–1906), Jerozolima. Bazylika Grobu Świętego – fasada, 1857, Muzeum Narodowe w Warszawie