Dorota Pawiłowska, finalistka 10 edycji konkursu Artystyczna Podróż Hestii to mistrzyni czarnego humoru. Swoje inklinacje do groteski i przewrotnej gry z odbiorcą zasygnalizowała już w pracy dyplomowej, na którą składały się projekty plakatów-okładek do kilku powieści Kurta Vonneguta – literackiego prowokatora z surrealistycznym zacięciem. Podobnie jak twórcy tamtego okresu dopuszcza do głosu podświadomość, przypadek, nieskrępowaną ekspresję.
Podczas pierwszego spotkania z twórczością Doroty Pawiłowskiej można odnieść wrażenie, że uprawia ona malarstwo „przyjemne”, niezwykle barwne, wręcz dekoracyjne. Jednak im bardziej wnikliwie je obserwujemy, tym coraz silniej do głosu dochodzi rodzaj podskórnego niepokoju. Pastelowe i neonowe kolory kłębią się, nawarstwiają, zdają się walczyć między sobą o uwagę w zbyt ciasnych dla siebie ramach płótna, poprzecinane ekspresyjnymi pociągnięciami czarnej farby. Czy na pewno wszystko jest ok?
Tytuły nadawane pracom przez artystkę najczęściej nie wyjaśniają ich sensu, lecz jeszcze bardziej go komplikują i kamuflują. Są ironicznym unikiem i puszczeniem oka w stronę odbiorcy, który zostaje wyrwany z rzeczywistości komunikującej się wykrzyknikami i staje przed samymi znakami zapytania. Sama Pawiłowska nazywa swoje malarstwo „wizualnym mamrotaniem”. Aby odczytać jego przekazać, trzeba naprawdę wytężyć zmysły.
Tradycyjnie otwarciu wystawy będzie towarzyszyło śniadanie z artystką. Nieformalna atmosfera wydarzenia pomoże skrócić dystans pomiędzy widzami a autorką prac. To również świetna okazja do rozmowy z artystką.