Prace Davida Ostrowskiego charakteryzują się śmiałym i radykalnym eksperymentowaniem z abstrakcyjnym malarstwem, odnosząc się do jego elementarnych i pierwotnych aspektów. Artysta używa przy tym podstawowych i tanich materiałów, które stosuje w zredukowanych i zdecydowanych gestach.
Tobias Spichtig w swojej twórczości posługuje się medium malarskim, rzeźbą, obiektem. Jego fascynacje skupiają się również na działaniach z obszaru environment. Interwencje oraz instalacje site-specific artysty eksplorują wątki klaustrofobii, zakleszczenia, w których odbiorca przyjmuje rolę intruza. Prace malarskie bardzo często dotyczą ambiwalencji kategorii znaku, jego kulturowych konotacji oraz transformacji.
„Pogłos” w Instytucie Awangardy to pierwsza wspólna wystawa obydwu artystów. Ostrowski w swoich najnowszych obrazach zatytułowanych „Atelier von oben”(Studio widziane z góry), „Schreibtisch aufgeräumt” (Biurko po uprzątnięciu) czy „Welt von vorne” (Świat widziany z frontu) używa, oprócz ograniczonych do podstawowych kolorów farby i lakieru, materiałów znalezionych w swoim studio - czarno-białych fotografii, fragmentów papieru, tektury tworząc kolaż liniowych, geometrycznych form w oparciu o wspomnienie z jego pierwszej wizyty w studio Edwarda Krasińskiego w roku 2018. Stworzona w ten sposób narracja jest jednocześnie opowieścią o praktyce artysty odrzucającego zarówno tradycje malarstwa figuratywnego i konwencjonalnej abstrakcji, ale jednocześnie szukającego inspiracji w pracowni awangardowych artystów.
Błedem jest myślenie o sztuce Ostrowskiego w kategorii pojedynczych obrazów czy stałych indywidualnych motywów – nawet przy wzmożonej uwadze wobec poszczególnych detali wszystko dopełnia się dopiero w relacjach pomiędzy pracami oraz w kontekście architektury przestrzeni ekspozycyjnej. Dlatego też na tarasie Instytutu artysta prezentuje specjalnie przygotowaną pracę wpisującą się w stalowy ekran wychodzący ponad płaszczyznę dachu. Praca stworzona na bazie małoformatowego obrazu z 2009 roku, kilkakrotnie przemalowywana na wystawę „Pogłos”, początkowo odrzucona w procesie selekcji powraca jako wielkoformatowa instalacja malarska.
Dla Tobiasa Spichtiga Instytut Awangardy jest miejscem abstrakcyjnym, którego obraz zbudowany jest jedynie w oparciu o teksty naukowe, zdjęcia archiwalne, dokumentacje wystaw i wydarzeń odbywających się w szklanym pawilonie na przestrzeni ostatnich kilku lat. Ta nierzeczywista i niekonkretna relacja ze Studiem Krasińskiego, będąca dla artysty początkiem doświadczenia tej przestrzeni w wyniku pracy nad wystawą „Pogłos”, stała się głównym tropem w wyborze prac.
W roku 2017 w Dortmunder Kunstverein Spichtig zaprezentował wieloelementową instalację site-specific „Life on earth”, która traktowała o dewaluacji fundamentalnych wartości przestrzeni życiowej, domowej – bezpieczeństwie, intymności, stabilizacji. Wnętrze i związane z nim elementy architektury oraz wystroju powiązane zostały z natręctwem przyporządkowania każdej powierzchni silnych emocjonalnych kategorii. Instalacja „Life on earth” została przez artystę umyślnie zniszczona a wybrane jej elementy pokazywane na wystawie w Studio Krasińskiego – m.in. krzesła, stalowe stojaki, zdeformowane globusy odseparowane i przemodelowane na niezależne obiekty. Z kolei w najnowszej pracy malarskiej Tobiasa Spichtiga, której tłem jest plakatowy wydruk przyklejony do płótna, wyłania się mglisty obraz nieokreślonej przestrzeni. Lekko uchylone drzwi na końcu korytarza działają na naszą wyobraźnię, są niedopowiedzeniem prywatnej przestrzeni studia lub mieszkania artysty, którą podświadomie antycypujemy.
Wystawie towarzyszy esej "Wobec tego czegoś" autorstwa Mateusza Marczewskiego
David Ostrowski (1981, Kolonia, Niemcy). Mieszka i pracuje w Kolonii. Studiował w Kunstakademie Düsseldorf w pracowni Alberta Oehlena (2004–2009). W roku 2012 otrzymał Atelierstipendium Kölnischer Kunstverein i Imhoff-Stiftung. Wybrane wystawy indywidualne: Jir Sandel, Kopenhaga (2020), Leeahn Gallery, Seul (2020), Sundogs, Paryż (2019), Piece Unique Cologne (2019), Sprüth Magers, Londyn (2018), Halle 9 Kirowwerk, Lipsk (2017), Blueproject Foundation, Barcelona (2017), Leopold-Hoesch-Museum, Dueren (z Michail Pirgelis, 2016), ARKEN Museum of Modern Art, Kopenhaga (2015), Kunstraum Innsbruck (2015), Rubell Family Collection, Miami (2014), Fondazione Sandretto Re Rebaudengo, Turyn (2014). Wybrane wystawy grupowe: Akademie der Künste Berlin (2021), Triest, Nowy Jork (2020), Galerie Bärbel Grässlin, Frankfurt (2020), Pio Pico, Los Angeles (2020), Galerie Bernhard, Zurych (2019), DuMont Kunsthalle, Kolonia (2019), Braunsfelder, Kolonia (2019), Aishti Foundation, Beirut (2018), Museum of Modern Art, Gunma (2017), M Woods Museum, Beijing (2015), Halle für Kunst & Medien, Graz (2014), Institute of Contemporary Arts, Londyn (2014).
Tobias Spichtig (1982, Luzern, Szwajcaria). Mieszka i pracuje w Zurychu oraz Berlinie. Studiował w Zürcher Hochschule der Künste. Wybrane wystawy indywidualne: Swiss Institute, Nowy Jork (2021), Spazio Maiocchi, Mediolan (2020), SALTS, Bazylea (2019), CAC Synagogue de Delme (2019), Jan Kaps, Kolonia (2018 / 2016), Galerie Bernhard, Zurych (2016), LambdaLambdaLambda, Prisztina (2015), Michael Thibault Gallery, Los Angeles. Wybrane wystawy grupowe: Fellbach Small Sculpture Triennial 2019, Fellbach (2019), Balice Hertling, Paryż (2018), Galeria Stereo, Warszawa (2017), Museum of Contemporary Art, Belgrad (2017), Dortmunder Kunstverein, Dortmund (2017) Michael Thibault Gallery, Los Angeles (2015), Oracle, Berlin (2015), Kunsthalle Wien, Wiedeń (2014). Performance: Volksbühne, Berlin (2018), Swiss Institute, New York (2017), Kölnischer Kunstverein, Cologne (2017), Kunsthalle Zurich, Zurich (2016), Hammer Museum, Los Angeles (2015), New Theater, Berlin (2015).
Fundacja Galerii Foksal