Artyści i artystki: Kaja Redkie, Tomasz Mróz, Filip Rybkowski, Małgorzata Biłuńska, Karolina Jarzębak, Inside Job, Waldemar Borowski, Maciej Nowacki, Aleksandra Liput.
Historia zaginionej Atlantydy jest obecna w wielu tekstach kultury. Platonowi służyła jako parabola o upadającym moralnie państwie i przestroga dla Aten. Podobne opowieści są przywoływane dzisiaj przez szamanów internetowych, porównujących kulturę Atlantów z naszą cywilizacją. Źródłem ich wysoko rozwiniętego społeczeństwa miały być paliwa kopalne i rzekome moce kryształów, które są wykorzystywane także przez współczesne technologie w Dolinie Krzemowej. Za swoją chciwość, zbytnie eksploatowanie natury i wojny, Atlanci zostali ukarani przez bogów falami powodzi i trzęsieniami ziemi, które ostatecznie pogrążyły ich wyspę. Według ezoterycznych portali tylko czyste kryształy mogą uchronić ludzkość przed powtórką tej historii.
Nawiązanie do historii Atlantów jest pretekstem do opowiedzenia o problemach fake newsów, teorii spiskowych czy grup nowoplemiennych, które szerzą się w Internecie. Odpowiadamy na pytania czym są współczesne mity, kto je tworzy i dlaczego tak bardzo tęsknimy za prostymi narracjami. W dobie kryzysu ekologicznego, szalejącego neokapitalizmu, pandemii i rosnącej dekadencji, również potrzebujemy mitów i przypowieści, które poruszą sumieniami mas. Ich miejsce zajmują niestety teorie spiskowe i religijni radykałowie. Mity nie znoszą przypadku. W prosty sposób objaśniają oni ludziom świat, tłumaczą zasady natury, a także wpisują w “porządek świata mitycznego” wydarzenia niespodziewane i niepojęte.
Internet wykrzacza wszelkie narracje, dopasowuje je do ram memów, past i virali. Forma mediów społecznościowych zaburza czas, miejsce i proporcje dochodzących wiadomości. Newsy mieszają się ze zdjęciami prywatnymi, żartami, life-hackami, spłaszczając wszystkie informacje i rozmywając granice niegdyś uporządkowanych sfer naszego życia, a także niwelując dystans między przeszłością, a teraźniejszością.
Artyści prezentowani na wystawie pokazują bezczas, płynność, powtarzalność archetypów i mitów internetowych. Próbują mitologizować współczesne wydarzenia. Komentują rzeczywistość, wyłapują newsy, nowe narracje i wpisują je w struktury dawnych opowieści i stylistyk. Sięgają po historyzującą formę (ceramika, intarsja, tkanina), którą mieszają z estetyką internetu. Tworzą “eksponaty muzealne”, do zaprezentowania na wystawie po końcu naszej cywilizacji.
Kuratorki: Dzidy