Czułość wyuzdania jest wystawą towarzyszącą i otwierająca drugą edycję Post Pxrn Film Festival Warsaw (12-18.06.2023). To nasza odpowiedź na radykalną troskę, odpowiedzialność oraz pasję, którą poczułyśmy w ubiegłym roku ze strony osób kuratorskich i organizujących festiwal: Agi Szreder, Rafała Żwirka i Romana Gutka.
artystki: Filip Berendt, Mateusz Cieplechovic, Katarzyna Górna, Justyna Górowska, Anna Grochowska, Zuzanna Janin, Aleksandra Kluczyk, Natalia LL, Kinga Michalska, Martyna Miller, Jan Możdżyński, Dorota Nieznalska, Anna Orbaczewska, Paulina Pawłowska, Grzegorz Pieniak, Joanna Rajkowska, Maryna Sakowska, Michał Sosna / NO_PIC_NO_CHAT, Aga Szreder, Marta Szulc, Teresa Tyszkiewicz, Alicja Wahl, Liliana Zeic, Paweł Żukowski, Rafał Żwirek
performans: Ave Simona Kasprowicz, 12 czerwca, godz. 21:00
Autorstwo terminu “post-porn” przypisuje się fotografowi Winkowi van Kempen. W latach 80. grupa osób: Veronica Vera, Frank Moores, Candida Royale and Leigh Gates oraz pracująca w latach 80. w branży mainstreamowej pornografii Annie Sprinkle, zwróciły uwagę na konieczność stworzenia alternatywy uwzględniającej potrzeby kobiet oraz mniejszości seksualnych, a także odrzucenie uprzedmiotowienia aktorek_ów i zmianę estetyki gatunku na mniej przemocową. W latach 90. ruch proseksualnego feminizmu zyskał na znaczeniu, a o swoje prawa w tej sferze zaczęły upominać się również osoby ze społeczności trans, osoby z niepełnosprawnościami, czy starsze. Z czasem feministyczne porno stało się też pornem queerowym.
Czułość wyuzdania to próba przedstawienia naszej subiektywnej wypowiedzi na temat związków sztuki współczesnej z post-pornografią będącą emanacją postaw antykapitalistycznych i antypatriarchalnych, upominającą się o godność i prawa osób poniżanych, doświadczających przemocy i nierównego traktowania. Uwiodła nas myśl o poszukiwaniu tej energii w pracach artystek_ów tworzących w latach 60. i 70., czyli wtedy kiedy o samym terminie “post-porn” nikt jeszcze nie słyszał. Emancypacyjny potencjał wyzwolonej kobiecej i queerowej seksualności nie potrzebuje etykiety i daty ważności. Te prace - zdjęcia, filmy, rysunki wciąż działają na naszą wyobraźnię, stanowią znak swoich czasów, będąc jednocześnie uniwersalne. Na wystawie pokazujemy też prace reprezentantek sztuki krytycznej z lat 90. i wczesnych 2000, czyli z czasu kiedy post-porn stawał się istotną strategią dla artystek_ów pracujących w obszarze sztuki wideo, fotografii, obiektu, performansu i wielu innych dziedzin. Dobrze pamiętamy, że kiedy były wystawiane w instytucjach i galeriach często wzbudzały emocje publiczności oraz radykalne kroki ze strony obrońców moralności dopuszczających się obyczajowej cenzury. Chcemy przyjrzeć się temu jakie znaczenia miały prawie ćwierć wieku temu, i jak dzisiaj oddziałują na odbiorców i odbiorczynie. Wreszcie prezentujemy prace osób artystycznych aktywnych współcześnie, z pewną ekscytacją przyglądając się relacjom pomiędzy epokami, wypowiedziami oraz obiektami. Ciekawi nas ten dialog, w który, mamy nadzieję, wciągniemy również publiczność, bo wierzymy, że istotą post-pornu jest również dostarczenie podniety intelektualnej, a także doznań duchowych.
Prace na wystawie Czułość wyuzdania poruszają wiele wątków, które odnajdujemy w post-pornografii. Prezentujemy obiekty poddające krytycznemu oglądowi mainstreamową pornografię oraz soft-porno i wykorzystujące jego ikonografię oraz podejmujące dyskusję z powielaniem odrealnionych kanonów seksualnej atrakcyjności. Dzielimy się wypowiedziami osób seksworkerskich oraz zajmujących się artywizmem na rzecz społeczności queer. Badamy różne ścieżki, którymi podąża seksualna rozkosz i podglądamy podglądające_ych. Przyglądamy się fetyszom, przerzucamy kartki zinów, wodzimy wzrokiem i sercem za poczynaniami osób ekoseksualnych. Wreszcie przyłączamy się do tych, które łamiąc systemowe ograniczenia, upominają się o wolność i podstawowe prawa obywatelskie.